Εν μέσω κρίσης, επιτρέψτε μας να αναδημοσιεύσουμε αυτά που είχαμε γράψει, οι ειρωνικά προφητικές «OITHEITSES», τις προηγούμενες μέρες (βλ. ανάρτηση 13ης Μαίου 2010 με τίτλο: «Είμαι σε κρίση»).
Με βάση τα σημερινά γεγονότα, υποστηρίζεται απο τα ΜΜΕ, πως έχουν δοθεί απο την «ΙΖΟΛΑ» σε διάφορες κρε–μαντελικές θείτσες, συνολικά, 10.000.000 μάρκα για την υποστήριξη «Χορηγιών» και «Δράσεων Εθνικής και Κοινωνικής Ευθύνης».
Απ’ αυτά, τα 200.000 τα βρήκαμε. Που είναι τα υπόλοιπα 9.800.000;
Τελικά ποιά λύση απο αυτές που αναφέρονται στο παρακάτω κείμενο επιλέξαμε, ως Εθνος, για να «επιλυθούν» τα κυριότερα προβλήματά μας; Προβλήματα τόσο σημαντικά, τα οποία, μεταξύ άλλων, αφορούν κυρίως στη διαφθορά; Eπιλέξαμε την πρώτη εναλλακτική λύση, η οποία αναλυτικά αναφέρεται στο παρακάτω δημοσιεύμά μας; ή την γνωστή και επιτυχώς εφαρμοσμένη δεύτερη λύση;
Ιδωμεν, κοντός ψαλμός αλληλούϊα και όλα τα σχετικά!
…κι έτσι για να ενημερώσουμε ή να θυμίσουμε, σ’ όλες τις Θείτσες του κόσμου, τι λέγαμε πριν απο 15 περίπου μέρες, σας αναφέρουμε παρακάτω το σχετικό άρθρο των OITHEITSES.
Μόλις βρεθούν τα υπόλοιπα «ψιλά», φωνάξτε μας!
Πόσα groups και πόσες ομαδικές διαμαρτυρίες διαβάζουμε κάθε μέρα στο facebook και στα blogs! Οι περισσότεροι δε απο μας συναινούμε ή γινόμαστε «φίλοι» και πατάμε στις αντίστοιχες επιλογές της οθόνης του pc μας, τύπου: add friend, like, join, share, κλπ.
Αισθάνομαι πως ξεκίνησε μια νέα ελληνική επανάσταση.
Μας έχει πνίξει η αδικία! Δεν αντέχουμε άλλο πιά την κοροϊδία! Eφαγαν, έφαγαν, έφαγαν και δεν έσκασαν. Αντίθετα, έγιναν τεράστια, μοσχαναθρεμένα αγριογούρουνα υπερβολικών διαστάσεων. Και αφού φούσκωσαν όσο δεν πήγαινε άλλο, έπαθαν και μουγγαμάρα. Δεν μιλάει κανείς τους. Σιγά μη δώσουν και λογαριασμό!
Απο την άλλη πλευρά εμείς! Εμείς που σήμερα διαμαρτυρόμαστε και ζητούμε το δίκαιο! Πέρσι τέτοια εποχή γιατί δεν ζητήσαμε τα δίκια μας; Πρόπερσι; Πριν δέκα χρόνια; Πριν είκοσι χρόνια; Δεν γνωρίζαμε; Ηρθε η νέα κυβέρνηση και μας άνοιξε τα μάτια; Περιμέναμε απο την Αγγέλα να τα μάθουμε τα μαντάτα ή απ’ τον άλλο το κοντοστούπη ή απ’ τον κάθε τυχάρπαστο τάχα «σύμμαχο» και «φίλο»;
Κανένας μας δεν γνώριζε ότι τρώγαμε (όλοι μαζί – και γω μαζί) τα δανεικά που παίρναμε; Πώς το κράτος πλήρωνε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων; πώς πλήρωνε τις συντάξεις; πώς ενίσχυε ή έσωζε, δήθεν, τα χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία; απο πού έβγαιναν τα επιδόματα; οι υπερωρίες; πόσες παραεταιρείες και υποεταιρείες είχαν και έχουν οι ΔΕΚΟ και πόσες ακόμα απαίτησαν τα συνδικάτα και οι εργατοπατέρες να δημιουργηθούν; πόσες φορές φροντίζαμε να βρούμε τρόπους να ξεφύγουμε από την εφορία; πόσες φορές χριστούγεννα, σαββατοκύριακα ή καθημερινές κάψαμε μπουζουκομάγαζα, τα σπάσαμε και απόδειξη δεν είδαμε ούτε απαιτήσαμε; πόσες φορές φροντίσαμε να δηλώσουμε μειωμένο ενοίκιο σπιτιού ή εξοχικού και τα κάναμε πλακάκια και με το σπιτονοικοκύρη μας; πόσες φορές εισφοροδιαφύγαμε; πόσες φορές αγοράσαμε cd και dvd απο μαυρούκο; πόσες φορές «χρυσώσαμε» την παραπαιδεία; πόσες φορές ενισχύσαμε την εξάπλωση του μαύρου χρήματος στην αγορά μας; πόσες φορές οι επιχειρηματίες άλλαξαν τη «σημαία» της επιχείρησής τους; πότε υποστηρίξαμε τα ντόπια προϊόντα μας; πόσες φορές διακινήθηκε μαύρο χρήμα;
Σαφέστατα, όλο αυτό το κακό είναι αποτέλεσμα των στρατηγικών πλάνων διακυβέρνησης αλλά και πλάνων «σωτηρίας» της πατρίδας μας, τα οποία αναπτύχθηκαν κατά καιρούς απο τα γκουρού μοσχαναθρεμένα αγριογούρουνα.
Παρ’ όλα αυτά τους υποστήριξα και τους υποστηρίξαμε!
Κι εφόσον η πράξη αυτή προήλθε μέσα απο την ίδια κουλτούρα, την ίδια νοοτροπία, τον ίδιο τρόπο σκέψης και τον ίδιο τρόπο ζωής, τότε, ίσως αν ήμουν στη θέση του αγριογούρουνου να έκανα κι εγώ τα ίδια, απλά δεν μου έτυχε.
…και για να σας εξηγήσω ακόμα πιο απλά, τι θέλω να πω: φανταστείτε αν ήσασταν «Θείτσες Δικαστές», πως θα καταδικάζατε έναν, ο οποίος είχε σκοτώσει έναν άνθρωπο με όπλο και πως θα καταδικάζατε έναν άλλο, ο οποίος είχε σκοτώσει δύο ανθρώπους με όπλο, ενώ και οι δύο είχαν σκοτώσει κάτω από τις ίδιες συνθήκες και για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Η πράξη δεν είναι ίδια; Τα κίνητρα ίδια δεν είναι; Οι συνθήκες ίδιες δεν είναι;
Δολοφόνος ο ένας – δολοφόνος κι άλλος.
Εγκληματίας ο ένας – εγκληματίας κι άλλος.
Κλέφτης ο ένας – κλέφτης κι ο άλλος.
Πριν φτιάξουμε λοιπόν την επόμενη σελίδα ψηφοφορίας στα social media πρέπει να έχουμε αποφασίσει πώς θέλουμε να αποδοθεί η δικαιοσύνη και να ορίσουμε «συγκεκριμένα» και όχι αόριστα, ποιόν θέλουμε να τιμωρήσουμε. .
1η εναλλακτική: να καταδικάσουμε όλα τα παχύδερμα αγριογούρουνα και, ταυτόχρονα, να αυτοκαταδικαστούμε με τη βαρύτερη των βαρυτέρων ποινή. Να την πληρώσουμε όλοι. Ο τίτλος του group μπορεί να είναι: «Φταίμε όλοι! Να τιμωρηθούμε όλοι, ανεξαιρέτως, οι Ελληνες για τις ρεμούλες μας, την υποκρισία μας, την ανευθυνότητά μας και την εθελοτυφλία μας».
2η εναλλακτική: να επιλέξουμε ένα αγριογούρουνο, το πιο χοντροαναθρεμένο και αυτό που έφαγε τα πιο πολλά. Να το καταδικάσουμε προς παραδειγματισμό με τη βαρύτερη των βαρυτέρων ποινή. Να του φορτώσουμε και τις ρεμούλες όλων των άλλων (συμπ. και των δικών μας) και να την πληρώσει για όλους μας. Ο τίτλος του group στα social media μπορεί να είναι: «Να την πληρώσει ο/η (πλήρες ονοματεπώνυμο) για όλες τις ρεμούλες και εγκληματικές ενέργειες κατά της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού τα τελευταία 35 χρόνια».
…την 2η εναλλακτική, γιατί προς τα ‘κεί μας κόβω να κατευθυνόμαστε και γιατί τόχουμε ξανακάνει κι έχει «πιάσει» και γιατί δεν βάζουμε εύκολα «μυαλό», αναπαριστά πολύ σύντομα, το βίντεο που ακολουθεί :