Κυριακή σήμερα και οι θείτσες είδαν λίγο ήλιο και ξεχύθηκαν στα βουνά και στα λαγκάδια γα να πάρουν τον αέρα τους, να πιούν τα ουζάκια τους και να… blogaroun!!!!
Αφού έψαξαν να βρουν βενζινάδικο με φτηνή βενζίνη (και δεν τα κατάφεραν), βάλαν τελικά 20 Ευρώ, πήραν την απόδειξή τους και κίνησαν, ανάλογα με τις δυνατότητες του ντεπόζιτου. Η διαδρομή ήταν εντυπωσιακή… Σχιστό, Κυριακή πρωί, παζάρι (κότες ζωντανές, πατάτες στα σακιά, μεταχειρισμένα αυτοκίνητα κάθε μάρκας και χρώματος, φυτώρια, οικιακά αντικείμενα κάθε εποχής, κάλτσες, πυτζάμες, βραδυνές τουαλέτες, μεταχειρισμένα μπιζού, μπρίκια). Στάση για τσίσα (τα χαπάκια για την πίεση φέρνουν συχνοουρία), αγορά σάντουιτς (γιατί μια λιγούρα μας την έφερε ο καθαρός αέρας των διυλιστηρίων) και συνέχιση της διαδρομής μέχρι που ο δρόμος τις ξέρασε στο απέραντο γαλάζιο του Fox Village.
…κι ενώ ήταν απ’ όλα τακτοποιημένες, δηλαδή είχαν τσιμπήσει το κάτι τις τους, είχαν κάνει τσίσα τους, είχαν δει τα όμορφα μπιρμπιλωτά ματάκια τους το θαύμα του απέραντου γαλάζιου, ξαφνικά… τις έπιασε μια ακατάσχετη blogarόρεξη. Εψαχνα σαν τρελλές, σαν εξαρτημένες να βρουν μια «σκέπη» μια «φωλιά» που να διαθέτει το γνωστό σε όλες τις Θείτσες «WiFi». Βρήκαν μια καφετέρια, ζαχαροπλαστείο (και το βράδυ: night club), μπήκαν μέσα και η μια Θείτσα ρώτησε ευθαρσώς την νέα, όμορφη και φρέσκια σερβιτόρα: «έχετε γουάϊ Φάϊ;». Το κορίτσι δεν πίστευε στ’ αυτιά του και απαντά με ερώτηση: «τι είπατε; αν έχουμε φαϊ;».
«Οχι, WiFi! είπα έχετε;» είπε η Θείτσα νευριασμένα (καθότι για ποιάν την πέρασε για καμμία κοιλιόδουλη που ζητά φαϊ στην καφετέρια? να μπλογκάρει ήθελε, όχι να φάει!!!). Το κορίτσι πρόλαβε να πει δειλά και σιγανά μόνο τη φράση «ναι, έχουμε» και απομακρύνθηκε διακριτικά.
…και ξεκίνησε το blogariσμα! με θέα το απέραντο γαλάζιο, τον απαλό ήλιο που έπαιζε κρυφτό με τη βοήθεια των μικρών σύννεφων που άλλες φορές είχαν το σχήμα καρδιάς κι άλλες αλόγου, πύργου, κολοκύθας, κλπ. κλπ.
Καλό το blogarισμα, αλλά όλα πρέπει να τα απολαμβάνουμε! Δεν το σταματάμε εδώ να πάμε και για κανένα ουζάκι με μεζεδάκι ντοματούλα, ελίτσα, τυράκι, τσίρο και ψωμάκι;
Η απόλυτη ηρεμία, γαλήνη και ευχαρίστηση. Οι θείτσες δεν ζητούν τίποτα άλλο, δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις, αρκούνται στα λίγα και καλά.
Οι Θείτσες 