Περιπλάνηση απο τον «Θησαυρό της Βαγίας» στο »Happy Day»

Ζήσαμε το «Ψέμα» γνωρίσαμε τη «Νινέτ», διαβάσαμε «Ενα Γράμμα απο την Οδησσό» και φτάσαμε στο «Προτελευταίο Σκαλοπάτι».  Περνούν  εικόνες στα μάτια μας απο το «Τελευταίο Ψέμα», το «Εγκλημα στα Παρασκήνια» ως το «Happy Day».   Και δεν σταματάει εδώ….

Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα και πέθανε το Σάββατο 9 Ιουνίου 2012.  Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα.  Μεγαλύτερη, στα χρόνια της Κατοχής, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ροντήρη.  Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ.  Το ’47 αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη στο Παρίσι, αλλά συνέχισε τις σπουδές της στη σχολή του Σαρλ Νιτλέν.  Στο Παρίσι γνώρισε και παντρεύτηκε τον Αιγυπτιώτη χειρούργο Μάρκελλο Καρακώστα, από τον οποίο απέκτησε δυό παιδιά. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι το 1967, ώσπου, με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στο γράψιμο.

Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1969 με το Θησαυρό της Βαγίας, που έγινε μεγάλη επιτυχία και αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Συνέχισε γράφοντας πολλά βιβλία κυρίως για μικρά παιδιά και νέους, όπως επίσης και θεατρικά έργα. Η θεματολογία της αρκετές φορές περιστρέφεται γύρω από σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας, όπως το δίπτυχο «Όταν ο Ήλιος…» και «Οι Νικητές», που αναφέρονται στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, ή το μυθιστόρημα «Τα γενέθλια», που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Χούντας.  Μαζί με την Άλκη Ζέη καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος. Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα Νινέτ.  Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.  Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Διακρίσεις για Έλληνες μαθητές στην 29η Ολυμπιάδα μαθηματικών

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι Έλληνες μαθητές, αποσπώντας υψηλότατες διακρίσεις στην 29η Ολυμπιάδα Μαθηματικών. Η Ολυμπιάδα διεξήχθη στην Αττάλεια της Τουρκίας, από 26 Απριλίου έως 2 Μαΐου, με τη συμμετοχή των καλύτερων μαθητών της Νοτιανατολικής Ευρώπης στα μαθηματικά.

«Οι Έλληνες μαθητές, μέλη της ελληνικής ομάδας, συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση των επιτυχιών των ελληνικών ομάδων στις Βαλκανικές και Διεθνείς Μαθηματικές Ολυμπιάδες, διακρίθηκαν και απέσπασαν, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού αυτού, δύο χρυσά μετάλλια» υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας.

Οι διακριθέντες μαθητές είναι οι Αλέξανδρος Μουσάτωβ (Χρυσό Μετάλλιο), Παναγιώτης Λώλας (Χρυσό Μετάλλιο), Χάρης Τσαμπασίδης (Αργυρό Μετάλλιο), Παναγιώτης Δημάκης (Χάλκινο Μετάλλιο) και Ιάσων Κουντουρίδης (Εύφημη Μνεία).

Ας σημειωθεί ότι οι Βαλκανικές Μαθηματικές Ολυμπιάδες (Β.Μ.Ο.) είναι θεσμός υψηλοτάτου ενδιαφέροντος, όχι μόνο για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί η συμμετοχή, εκτός συναγωνισμού, εθνικών ομάδων και από άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας.

Συνοδοί των μαθητών, ήταν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Θεόδωρος Μπόλης και ο μαθηματικός διδάκτορας, Δημήτριος Κοντοκώστας.

«Τα αποτελέσματα αυτά δικαιώνουν τις προσπάθειες της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας για την αναβάθμιση της μαθηματικής παιδείας στη χώρα μας», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Εταιρεία.

 

ana.gr

Περισσότερα στο : http://www.facebook.com/oitheitses.blogaroun (Oitheitses Blogaroun)

«‘Οταν το σώμα μιλάει»

Ζέσταμα… ξεμπλοκάρισμα… εμπιστοσύνη… επικοινωνία… φως… χρώμα… γραμμές… καθρέφτης… δέντρο… εκκρεμές… ισορροπία… πάγος… κορμός… βάση… επίπεδα… όρια… χώρος… ρυθμός… χαλάρωση… κι άλλα πολλά!   Είναι λέξεις! που άμα τις προφέρει συνεχόμενα η φυσική γλώσσα, δηλαδή το ΣΩΜΑ, φτιάχνουν  μια ασύνδετη κι ακατανόητη πρόταση.  Μα, αν τύχει να τις προφέρει η ΨΥΧΗ της Susana Noemi Abigador γίνονται αμέσως κατανοητές μέσα απο μια γεμάτη, με ανθρώπινες ανάσες πρόταση, που ζεσταίνει καθενός ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ!!!  

Ο λόγος για όλα τα παραπάνω, είναι το βιβλίο που διάβασα πρόσφατα  με τίτλο: «Οταν το σώμα μιλάει», το οποίο δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις, γιατί… δεν έχει γραφτεί με λέξεις, γιατί… δεν έχει γραφτεί σε καμία γλώσσα.  Κι όμως διαβάζεται και γίνεται αμέσως κατανοητό!  γιατί… η συγγραφέας του, Susana Noemi Abigador, είναι απο τους λίγους ανθρώπους που δεν ξέχασε ή παραμέλησε τη γλώσα που μας χαρίζεται απο τη πρώτη στιγμή της γέννησής μας – τη γλώσα της «ψυχικής και σωματικής έκφρασης».
  
Για τη συγγραφέα, «ΣΩΜΑ» και «ΨΥΧΗ» είναι αλληλένδετες έννοιες – πηγές του ανθρώπινου πλούτου. Οπως χαρακτηριστικά λέει: «Το σώμα ειναι το κουκούλι της ψυχής. Πλάθοντας με την κίνηση το περίβλημα, αφήνεις την ψυχή να πετάξει. Κι εκείνη, επιστρέφοντας, σου προσφέρει βαθιά Αρμονία. Έτσι, η κίνηση, προκύπτει αβίαστα και φυσικά! Τι αγαλλίαση! τι μελωδία!»

Θα ‘λεγε κανείς πως το «Οταν το σώμα μιλάει» είναι μεθοδολογία και ασκήσεις για τη σωματική έκφραση.  Δεν είναι έτσι!  Είναι κάτι παραπάνω!. Αναφέρεται σε μια πρακτική που εκπαιδεύει καρδιά, νου και σώμα, ενώ οι ασκήσεις που περιέχονται σ’ αυτό ξεπερνούν τα όρια του σώματος. Χρησιμοποιούν τη Σωματική Έκφραση ως εργαλείο που ανοίγει το δρόμο για την προσωπική έκφραση, τη διαδραστική επικοινωνία, τη βιωματική χαρά.

Η συγγραφέας του βιβλίου, Susana Noemi Abigador, ζει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα. Εφτασε στη χώρα μας με μεγάλα χορευτικά βήματα, εξελίσσοντας στη διαδρομή την τέχνη και τον εαυτό της, αξιοποιώντας ταυτόχρονα τις ενδιάμεσες στάσεις. Εμπνεύστηκε, οργάνωσε και αποκρυστάλλωσε τη Σωματική Έκφραση, και σήμερα την προσφέρει σχηματικά αλλά και απλόχειρα, μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου της.
Η κάθε λεπτομέρεια, στο πως και το γιατί, καθεμιάς άσκησης γεννήθηκε και απαντήθηκε κατά τη διάρκεια μιας πορείας συνεχούς διδασκαλίας. Μιας πορείας 30 χρόνων!

Σε ποιούς απευθύνεται το βιβλίο αυτό;  Αναμφισβήτητα, είναι μια ανεκτίμητη εμπειρία για κάθε επαγγελματία δάσκαλο, νηπιαγωγό, εμψυχωτή, δάσκαλο υποκριτικής, χοροθεραπευτή, όμως σίγουρα αποτελεί κι ένα πολύτιμο ταξίδι για όποιον ενδιαφέρεται να περιπλανηθεί σε «ψυχή-σώμα-έκφραση».

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Susana Noemi Abigador γεννήθηκε το 1956 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Το 1972 αρχίζει να ασχολείται, ξεκινώντας στη Βραζιλία, με διαφορετικές τεχνικές γύρω από το χορό και το θέατρο, για να διαλέξει και να καταλήξει στη Σωματική Έκφραση σαν τρόπο ζωής και εκπαίδευσης.
Το 1979 συνεχίζει τις σπουδές της με τον Augustin Bellusci στη Μαδρίτη στην Escuela de Artes Escenicas, όπου αρχίζει τα πρώτα βήματα στη διδασκαλία της Σωματικής Έκφρασης σε σχολές θεάτρου και σε εκπαιδευτικούς.
To 1986 έρχεται για να ζήσει στην Αθήνα. Λίγους μήνες αργότερα έχει ήδη σχηματίσει την πρώτη ομάδα και μέχρι σήμερα συνεχίζει να διδάσκει καθημερινά Σωματική Έκφραση και Danza Vital, το σύστημα που η ίδια επινόησε.
Από το 1988 μέχρι το 2009 εργάστηκε στην ΑΝΙΜΑ (Επιμορφωτικό Εργαστήριο Καλλιτεχνικής & Δημιουργικής Εκπαίδευσης) διδάσκοντας Σωματική Έκφραση και Βιωματική Μεθοδολογία.
Από το 2000 διδάσκει στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Μοντέρνοι Καιροί», στο Παιχνιδαγωγείο, στο Μοτσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας κ.α. Έχει συνεργαστεί με θεατρικά σχήματα όπως το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στη χορογραφία της τραγωγίας Ιφιγένεια εν Αυλίδι, το 1990 και το 1999 στην Επίδαυρο, με τα Ελεύθερα Θέατρα Κύπρου στην τραγωδία Βάκχες στο Ηρώδειο, με το Θέατρο Φούρνος, με τον Δήμο Ζωγράφου κ.α.
Συνεχίζοντας την εκπαίδευση της, ανάμεσα σε άλλα, παρακολούθησε σεμινάρια χοροθεραπείας με το σύστημα της Maria Fux, σεμινάρια Πρωτόγονου Χορού με την καθηγήτρια της Σορβόννης F. Schott-Billmann, Ουδέτερης Μάσκας με τον Βέλγο καθηγητή Luc De Smet κ.α.
Όμως για την Susana η μεγάλη εκπαίδευση έρχεται από τον πλούτο που της προσφέρει η ίδια η διδασκαλία, η οποία την φέρνει σε ουσιαστική και άμεση επαφή με τους ανθρώπους. Η συμμετοχή στα μαθήματα αποτελεί την πιο σημαντική πηγή έμπνευσης για εκείνην, αλλά και για τον καθένα που έχει κάτι να διδάξει.

Η χρωματιστή κουκουβάγια Ρίτα

Η χρωματιστή κουκουβάγια Ρίτα, που πιάνει δουλειά στο σχολείο της Γκριζούπολης, είναι η ηρωίδα του παραμυθιού που έγραψαν οι μαθητές της τρίτης τάξης του 2ου δημοτικού σχολείου Κομοτηνής, στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος της UNICEF για τα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα.

Το παραμύθι «Η Γκριζούπολη και η χρωματιστή κουκουβάγια» θα βραβευθεί μ? ένα από τα τρία πρώτα βραβεία, σε ειδική τελετή που θα γίνει στις 16 Νοεμβρίου, στην Αθήνα.

Η δασκάλα της τάξης Στέλλα Μπομποτά διαπιστώνει πως ήταν πιο εύκολο απ’ ό,τι νόμιζε αρχικά να μιλήσει στα παιδιά για τη διαφορετικότητα, χρησιμοποιώντας παραδείγματα και παραμύθια.

Δούλεψαν το παραμύθι για μια ώρα κάθε μέρα και σε διάστημα τριών βδομάδων. Τα παιδιά συμμετείχαν με ενθουσιασμό και το είδαν ως παιχνίδι. Το παραμύθι βασίζεται στις δικές τους ιδέες, ενώ η δασκάλα συνέταξε το κείμενο. Κατόπιν, χωρίστηκαν σε ομάδες και «έντυσαν» την ιστορία με τις ζωγραφιές τους.

Στην τελετή βράβευσης των σχολείων που διακρίθηκαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της UNICEF «Τα παιδιά γράφουν και ζωγραφίζουν τα δικαιώματα τους» θα παραβρεθεί η κ. Μπομποτά κι ένας μαθητής με τον κηδεμόνα του, που αναδείχθηκε ύστερα από κλήρωση. 

amna.gr

"Eduspace" για μαθητές

Και στα ελληνικά η ιστοσελίδα Eduspace για μαθητές, με πληροφορίες για τη Γη.

Μετά από δέκα χρόνια λειτουργίας, η ιστοσελίδα Eduspace του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που προσφέρει σε μαθητές από όλη την Ευρώπη ένα διαστημικό παράθυρο με θέα τη Γη, μεταφράστηκε και στην ελληνική γλώσσα, με σκοπό να μυήσει και τους έλληνες μαθητές στα μυστικά της παρατήρησης του πλανήτη μας από το διάστημα.

Η ιστοσελίδα σχεδιάστηκε το 2001 για να παρέχει στους μαθητές τη δυνατότητα να γνωρίσουν με ποιους τρόπους οι επιστήμονες αξιοποιούν τις παρατηρήσεις που συγκεντρώνουν διάφοροι δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ένα μέρος από το εκπαιδευτικό υλικό που προσφέρει, είναι επίσης κατάλληλο για φοιτητές στα πρώτα χρόνια των σπουδών τους, ενώ οι καθηγητές μπορούν μέσω του διαδικτύου να μεταφέρουν στην τάξη τις πολυάριθμες διαθέσιμες εφαρμογές. Εξάλλου σχολεία από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης μπορούν να συναντηθούν και να ανταλλάξουν εμπειρίες σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον, συγκροτώντας ηλεκτρονικές κοινότητες.

Εικόνες υψηλής ανάλυσης από διαφορετικές γωνιές της Γης συνοδεύονται από προηγμένα ψηφιακά «εργαλεία», όπως το LEOWorks, τα οποία επιτρέπουν την επεξεργασία τους. Οι εφαρμογές της παρατήρησης της Γης από το διάστημα δεν περιορίζονται στην μελέτη του φυσικού περιβάλλοντος. Φωτογραφίες της Γης, για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση πληθυσμών ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση και για την χαρτογράφηση αστικών και αρχαιολογικών χώρων.

Η μέχρι σήμερα επιτυχία της ιστοσελίδας Eduspace οφείλεται στη δυνατότητα που έχει να συμπεριληφθεί σε ένα μεγάλο εύρος μαθημάτων. Η ιστοσελίδα προσφερόταν έως τώρα σε επτά γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, δανέζικα, ισπανικά, ιταλικά, ολλανδικά και πορτογαλικά. Η ελληνική ιστοσελίδα εγκαινιάστηκε πριν λίγες ημέρες, ενώ ήδη ετοιμάζονται εκδόσεις και σε άλλες γλώσσες.

Πίσω από την ιστοσελίδα Eduspace βρίσκεται μία μικρή ομάδα με ένα ειδικό της ESA σε θέματα παρατήρησης της Γης και ένα καθηγητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η διεύθυνσή της στα ελληνικά είναι: http://www.esa.int/SPECIALS/Eduspace_GR/

Οι μετρ του σκακιού χρησιμοποιούν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου σε σχέση με τους ερασιτέχνες

Ο παλιός είναι αλλιώς! Οι πιο προχωρημένοι επαγγελματίες σκακιστές αντλούν συνδυασμένη έμπνευση από διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου τους, σε σχέση με τους ερασιτέχνες παίκτες, όπως έδειξε μια νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα. Η ανακάλυψη μπορεί να έχει εφαρμογή όχι μόνο στα υπόλοιπα επιτραπέζια παιγνίδια, αλλά και σε άλλους τομείς στη ζωή, όπου απαιτείται έμπνευση για την επίλυση ενός προβλήματος, για παράδειγμα στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος ή στον εντοπισμό μιας σοβαρής βλάβης από έναν μηχανικό.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Επιστήμης του Εγκεφάλου RIKEN, υπό τον Κέιτζι Τανάκα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Science”, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, μελέτησαν την εγκεφαλική λειτουργία δύο ομάδων εθελοντών παικτών «σόγκι» (της ιαπωνικής εκδοχής του σκακιού).

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI) για να συγκρίνουν τη ροή αίματος στους εγκεφάλους των επαγγελματιών και των ερασιτεχνών παικτών, την ώρα που ζητούσαν και από τις δύο ομάδες εθελοντών να σκεφτούν την επόμενη κίνησή τους. Έτσι, διαπίστωσαν ότι οι πιο εξελιγμένοι παίκτες ενεργοποιούν συνδυασμένα τις εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με την μεγιστοποίηση της έμπνευσης, την υλοποίηση στόχων και την αναγνώριση προτύπων, ενώ αντίθετα στους ερασιτέχνες δεν ενεργοποιούνται οι ίδιες περιοχές, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.

απε

Scrabble

Η ιστορία του Σκραμπλ, ενός από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια στον κόσμο, ξεκίνησε πριν από πολλές δεκαετίες. Το εφηύρε ένας αμερικανός αρχιτέκτονας, ο Άλφρεντ Μόσερ Μπατς, ο οποίος όταν απολύθηκε το 1931 σκέφτηκε να ασχοληθεί με τη μεγάλη του αγάπη, τα επιτραπέζια παιχνίδια. Παρατήρησε πως όλα τα παιχνίδια δεξιοτήτων, όπως τον σκάκι, είναι αρκετά απαιτητικά για τον μέσο παίκτη. Έτσι αποφάσισε να εφεύρει ένα καινούριο, που θα βασίζεται στις γνώσεις αλλά και στην τύχη.

Προς το τέλος του 1931 είχε συλλάβει την κεντρική ιδέα του παιχνιδιού που ονόμασε «Λέξικο». Μία συλλογή γραμμάτων, με τα οποία οι παίκτες έπρεπε να σχηματίζουν λέξεις. Η αξία του κάθε γράμματος προέκυψε με βάση τη συχνότητα εμφάνισής του στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας New York Times.

Το 1933 η αίτηση του Μπατς για την κατοχύρωση της εφεύρεσής του απορρίφθηκε, ενώ και οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές παιχνιδιών της εποχής αρνήθηκαν την υλοποίηση της ιδέας. Τα επόμενα πέντε χρόνια, κατασκεύασε μόνος του περίπου 200 αντίγραφα, τα οποία πούλησε σε συγγενείς και φίλους. Το 1938 σκέφτηκε να προσθέσει στο παιχνίδι έναν πίνακα, πάνω στον οποίο θα τοποθετούνταν τα γράμματα με τη λογική ενός σταυρόλεξου, μετονομάζοντας το «Λέξικο» σε «Criss-Crosswords» («διαγωνο-σταυρόλεξο» στα ελληνικά). Και αυτή η παραλλαγή, όμως, δεν είχε καλύτερη τύχη.

Μετά τις απανωτές απορρίψεις, ο Μπατς αποφάσισε να ξαναγίνει αρχιτέκτονας. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Σκραμπλ παρέμεινε στο συρτάρι του, ως το 1948, οπότε τον πλησίασε ο Τζέιμς Μπρούνοτ. Ήταν ένας από τους πρώτους παίχτες του «Criss-Crosswords» και πίστευε στην εμπορική αξία του παιχνιδιού. Ανέλαβε, λοιπόν, τη μαζική παραγωγή του, δίνοντας στον Μπατς ένα ποσό από κάθε πώληση.

Κάποιες τελευταίες παρεμβάσεις κρίθηκαν απαραίτητες από τον Μπρούνοτ. Ξανασχεδίασε τον πίνακα των τετραγώνων, απλούστευσε τους κανόνες, του έδωσε νέο όνομα και την 1η Δεκεμβρίου του 1948 έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το Σκραμπλ. Το εμπορικό σήμα κατοχυρώθηκε 15 μέρες αργότερα.

Το πρώτο εργαστήριο του Μπρουνότ στήθηκε στο σαλόνι του σπιτιού του στο Νιούταουν του Κονέκτικατ. Προμηθεύονταν τα επιμέρους κομμάτια από διάφορους κατασκευαστές και τα συναρμολογούσαν οι ίδιοι. Αρχικώς παρήγαγαν 18 παιχνίδια την ημέρα, τυπώνοντας ένα – ένα τα γράμματα στα ξύλινα τετράγωνα. Κατά τη διάρκεια του 1949 πούλησαν 2.251 παιχνίδια, χάνοντας 450 δολάρια στην παραγωγική διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο συνέχισαν και τα επόμενα χρόνια, χάνοντας σημαντικούς οικονομικούς πόρους.

Το 1952 ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Εκείνη τη χρονιά, ο Τζακ Στράους, πρόεδρος του «Macy», ενός από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα στον κόσμο, γνώρισε στις διακοπές του το Σκραμπλ κι ενθουσιάστηκε. Αποφάσισε να το προωθήσει και μέσα σ’ ένα χρόνο το Σκραμπλ άρχισε να πουλά 6.000 κομμάτια την εβδομάδα. Μη μπορώντας να ανταποκριθεί στη ζήτηση, ο Μπρουνότ πούλησε τα δικαιώματα στην κατασκευάστρια εταιρία «Selchow and Righter», μία απ’ αυτές που είχαν απορρίψει παλαιότερα το παιχνίδι.

Το 1953 η τρέλα του Σκραμπλ «κυρίευσε» την Αυστραλία, όπου το λάνσαρε η «J.W. Spear & Sons». Το 1968 η αυστραλιανή εταιρία αγόρασε τα δικαιώματα για όλο τον κόσμο, τα οποία από το 1994 βρίσκονται στην κατοχή της «Mattel Inc.».

Το πρώτο Πρωτάθλημα Σκραμπλ διοργανώθηκε το 1991 στο Λονδίνο. Ο Τζέιμς Μπρουνότ δεν ζούσε για να πάρει αυτή την ικανοποίηση. Πέθανε τον Οκτώβριο του 1984, σε αντίθεση με τον Άλφρεντ Μπατς, που έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 1993, απολαμβάνοντας ως τα βαθιά του γεράματα το παιχνίδι που ο ίδιος είχε εφεύρει.

sansimera.gr

Ομικρον

Πως αποδεικνύεται ότι ο κύκλος έχει 360 μοίρες ;

Ο κύκλος είναι το γράμμα «Ο» ή αλλιώς «Όμικρον». 

Με τους ελληνικούς αριθμούς έχουμε:

ο=70,μ=40,ι=10,κ=20,ρ=100,ο=70,ν=50.

ο+μ+ι+κ+ρ+ο+ν=70+40+10+20+100+70+50=360

Πώς το life style εκμαύλισε τη Δημοκρατία

Ένα βιβλίο για το ιδανικό πολίτευμα, όπως το φανταζόταν ο Αριστοτέλης.

«Φαίνεται πως εκείνοι που κατάντησαν την πολιτική ζωή της Ελλάδας, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, γνώριζαν πολύ καλά … τον Αριστοτέλη».

Με τα χαρακτηριστικά λόγια του Έλληνα φιλοσόφου, Αριστοτέλη, που προβληματίζεται για το πολίτευμα και περιγράφει την Δημοκρατία -χωρίς πάντως ο ίδιος να την υιοθετεί- ξεκινά το βιβλίο «Αριστοτέλης Πολιτικά, ποιοι πρέπει να μας κυβερνούν, ή πώς το life style εκμαύλισε τη Δημοκρατία», που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, από τις εκδόσεις Αποτύπωμα, σε μετάφραση Διονύση Βίτσου.

Πρότυπο πολιτεύματος και ιδανικό αποτελεί σήμερα η περίφημη Αθηναϊκή Δημοκρατία, την οποία υμνολογεί κανείς χωρίς να ξέρει τι ακριβώς ήταν. Σπάνια αναφέρεται ότι ο Αριστοτέλης, από τα τέσσερα είδη δημοκρατίας, που διέκρινε, θεωρούσε χειρότερο πολίτευμα τη δημοκρατία της εποχής του -την Αθηναϊκή Δημοκρατία- και καλύτερο το «γεωργικό» είδος της δημοκρατίας, τη δημοκρατία του Σόλωνα, το οποίο πολύ απέχει από την άμεση δημοκρατία. Πρόκειται για το πρωτόγονο είδος της δημοκρατίας, όπου κυβερνούν το γεωργικό πλήθος και οι κάτοχοι περιουσίας- με άλλα λόγια όλοι όσοι έχουν κάποιο ορισμένο εισόδημα- αλλά βάσει νόμων και χωρίς προσωπικό όφελος.

Για τον Αριστοτέλη, λέει ο μεταφραστής του αρχαίου κειμένου Διονύσης Βίτσος: «Το καλό πολίτευμα είναι το συμφέρον για την Πολιτεία και έχει να κάνει με το κατά πόσο ένα πολίτευμα συντελεί στο να μπορέσει να κατακτήσει ο κάθε πολίτης -το κατά τον φιλόσοφο- ύψιστο αγαθό, την Ευδαιμονία, που δεν είναι ούτε ο πλούτος, ούτε η ηδονή, αλλά κάτι σχετικό και διαφορετικό για κάθε άνθρωπο. Η Ηδονή είναι το φυσικό επακολούθημα και ο Πλούτος η συνήθης προϋπόθεσή της».

Ιδιαίτερα επίκαιρος ο λόγος του Αριστοτέλη, σχεδόν σε κάθε του φράση, φτάνει στο αποκορύφωμά της, όταν θέτει το ερώτημα «τι γίνεται αν η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας; Αν δεν υπάρχουν όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων, επειδή θεωρείται πως αυτά είναι ό,τι σπουδαιότερο στη ζωή;» Και, όπως σχολιάζει ο μεταφραστής «πρόκειται γι αυτό που οδήγησε τον σημερινό Ελληνα στην τωρινή του κοινωνική, ηθική και οικονομική κατάσταση. Φτάσαμε να σκεφτόμαστε ότι «αφού πουλήσω μέχρι και την ψυχή μου για να αποκτήσω τη δυνατότητα να αγοράσω όλα όσα επιθυμώ και τα οποία δεν τελειώνουν, διαπιστώνω για άλλη μια φορά πως είμαι δυστυχής»».

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε το 384 π.Χ στα αρχαία Στάγειρα της Μακεδονίας που σήμερα φέρουν την ονομασία Λιοτόπι και βρίσκονται μισό χιλιόμετρο νότια της Ολυμπιάδας. Ήταν από τους επικρατέστερους διαδόχους του Πλάτωνα στη διεύθυνση της Σχολής, μαζί με τον Ξενοκράτη και τον Σπεύσιππο.

Οι Αλεξανδρινοί υπολόγιζαν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε συνολικά 400 περίπου βιβλία. Μεγάλο μέρος από το έργο αυτό χάθηκε. Σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα υπόλοιπα, χωρίς και αυτά να θεωρούνται όλα γνήσια.

kathimerini.gr

Aποσπάσματα από το βιβλίο:

[…] Ποιος πρέπει, άραγε, να κυβερνά; Ο λαός; Οι πλούσιοι; Οι γενικής αποδοχής, Ο ικανότερος; Ένας φωτισμένος δικτάτορας;

Καθεμία από αυτές τις λύσεις εμφανίζει την ίδια αδυναμία με τις υπόλοιπες. Οπότε τι θα πρέπει να επιλέξουμε; […]

[…] Δεν είναι όμως κι ανόητο οι μετριότητες να παίρνουν τις αποφάσεις για θέματα σημαντικά κι όχι οι ξεχωριστοί πολίτες;

Εφτά πράγματα που δεν πρέπει να έχεις

Μπορεί η θείτσα Μαρίνα να ξέσκισε όλες τις γεμιστές γαλοπούλες και να εξάντλησε κάθε είδους ευχή στα κοινωνικά της θέματα, τύπου «bonee anne» και «bon filet», αλλά δεν ξεχάστηκε! και δεν παρέλειψε βέβαια να μοιραστεί μαζί με μας την «πολύτιμη» λίστα με τα 7 πράγματα που δεν πρέπει να έχουμε εμείς, οι «σεμνές» θείτσες.

Σύμφωνα λοιπόν με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας. 

Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν:

1. Πλούτο χωρίς μόχθο (Richness without effort)

2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα (Pleasure without emotion)

3. Εμπόριο χωρίς ήθος (Commerce without moral)

4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα (Knowledge without character)

5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά (Science without humanity)

6. Λατρεία χωρίς θυσία (Worship without sacrifice)

7. Πολιτική χωρίς αρχές (Politics without principles)