ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Είναι τελικά πολλοί οι μήνες ‘’αποχής’’ μου από το blog.   Aντιλαμβάνομαι πως αν και η εποχή τούτη δω, παρέχει τη μεγαλύτερη από ποτέ έμπνευση, το θέμα είναι …ποιος τολμά να εκφραστεί!

Μα, τι τα θες; ούτως ή άλλως, γραπτά υπάρχουν πολλά –κι ‘’εδώ’’ μένουν!  Απόψεις, επίσης ένα σωρό!  Βάθος στο νόημα της εποχής, όμως…;  που θα το ‘βρουμε;  Ποιος θα το δώσει; ποιός έχει τη γνώση, το θάρρος ή και τη γενναιοδωρία για να τα μοιράσει και να τα μοιραστεί;    Μη βιαστείτε να συμπεράνετε! Δεν περιγράφω τον εαυτό μου, γιατί τίποτ’ απ’ αυτά δεν έχω… Αποδεδειγμένα!

‘Ασε που όλο αυτό το καιρό, αραιά και που, ξεκινά το πληκτρολόγιο να δουλεύει, μετά τις δέκα αράδες σταματά απότομα.   Delete όλα …κι αναβολή για κάποια άλλη μέρα και, ίσως, πιο ‘’κατάλληλη’’ ώρα.

Σήμερα –περίεργο!- το πληκτρολόγιο ξεκίνησε περισσότερο αποφασιστικά από άλλες φορές, με γρηγοράδα και βιασύνη.  ‘Εχει να πει πολλά; Μπορεί κι όχι.   Τι να κάνουμε; Δεν μας βγαίνει με 24 μόνο γράμματα αυτό που θέλουμε καμιά φορά να πούμε.  Από την άλλη νευριάζω, αφού γι’ αυτό φτιάχτηκε αυτό το blog. 

Ας καλμάρω… γράφω αυτό που βγαίνει ή επιθυμώ τελικά να βγει – δεν γίνεται με το ζόρι να γράψω αυτό που δεν βγαίνει! Σύμφωνοι; Σύμφωνοι!

Κι ενώ τα κατάφερα και δε χάθηκα στα ψιλά γράμματα, μέσα σε όλη αυτή τη μεθ’ εαυτού συμφωνία, αθετήθηκε ή παράπεσε τελικά ο όρος: ‘’πότε τολμώ να γράψω αυτό που μου βγαίνει… και πότε κοτεύω;”.

Κι αφού ξεπεράστηκαν οι σχεδόν δέκα αράδες απολογίας του ως άνω ‘έξω καρδιά’-μονολόγου, ξεκινώ δυναμικά τη σκέψη μου, δηλώνοντας αποφασιστικά πως πρόκειται άμεσα να διαβάσω Ελύτη.  Ναι! μετά από πολλά χρόνια θα διαβάσω ξανά Ελύτη. Ποτέ δεν τον μελέτησα -ούτε και τώρα θα το κάνω! Απλά θα διαβάσω.

Θεωρώ πως η εποχή το απαιτεί.  Μια εποχή αβέβαιη στα τώρα και αύριο.  Μα πιο πολύ ασταθής για την ίδια της την ύπαρξη.  Προχωρά και παραντουράει γιατί είναι εκούσια τυφλή και κουφή -ούτε βλέπει, ούτε ακούει!

Καλειδοσκοπικοί χρόνοι, που όλοι μαζί ανακατεύονται και φτιάχνουν χρώματα, σχέδια, καρικατούρες. Στους ασύμμετρους, παραμορφωτικούς καθρέφτες τους, βλέπουμε όλα τα πλασματικά, αλλά κι όλα τα άτακτα και τερατώδη, ενώ η στρόγγυλη φορά τους μας επιστρέφει ξανά και ξανά στην ίδια αφετηρία.

Ποτέ μη φτάσουμε, αλλά ούτε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε από νέα αφετηρία. … να τρέχει ο χρόνος τόσο γρήγορα στον μικρό μας κύκλο και να πνιγόμαστε από θάνατο.  Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά όσο ‘’ο μίτος του θανάτου’’ μικραίνει, τόσο ‘’οι χαρές μιάνει τα σπλάχνα των τεράτων’’.

 «…που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!» τι δε καταλαβαίνεις;   Είναι σα να κλαίει ο Καζαντζίδης για το ανολοκλήρωτο και το απελπιστικά ανεπαρκές : «…ποιος θα μου δώσει δύναμη τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω, να φτιάξω όμορφες καρδιές μεγάλες και πονετικές τις σκάρτες να πετάξω; Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε….»

Tο ‘ανεπαρκές’, το ‘ασήμαντο’ και το ‘ελάχιστο’ δίνουν πλέον ζωτική δύναμη και εκφράζουν κοινή αντίληψη.  Λέω υπερβολές;  Το πιστεύω!  Τι κάνω; Τίποτα!  Γιατί συνήθισα να αποδέχομαι παθητικά πλέον παρηκμασμένες αισθητικές, οι οποίες σερβίρονται σε ιλουστρασιόν περιτυλίγματα απ’ όλες τις πλευρές της ζωής.  Πολιτική, θες;  πολιτιστική, θες; οικογενειακή, θες; επαγγελματική θες;  Tι θες;  Oλα τα ‘χω!

Εθίστηκα, επιπλέον και στη συλλογική αδιαφορία …κι ήρθα και στάνιαρα!  Πολύ ευάλωτη έγινα –απ’ την ανάποδη, όμως.  Για άμυνα; ούτε λόγος!  Για επίθεση; τι ‘ναι αυτό!

Η κάθε λογής χρεοκοπία, με πρώτη απ’ όλες την ηθική χρεοκοπία, με έχει αναγκάσει να σηκώνω τα χέρια ψηλά και φουκαράς καθώς είμαι κι ανήμπορος να αναφωνώ:  «Oδηγέ των ακτίνων και των κοιτώνων Μάγε Αγύρτη που γνωρίζεις το μέλλον μίλησέ μου».   Ναι! τσακίστηκε κάθε άμυνα – ‘’ραντίστηκε’’ κάθε λογική.

Κι όσο προχωρά αυτό το κείμενο και οι αράδες πληθαίνουν σκέφτομαι πόσους ανθρώπους έχει ξεσηκώσει αυτός ο ποιητής.  Τελικά όσοι διαβάζουν Ελύτη δεν τον απαγγέλλουν. ‘Οσοι τον ακούν μελοποιημένο δεν τον τραγουδούν.  Μάχονται!  …μόνο ΜΑΧΟΝΤΑΙ!

Σε προδιαθέτει για …μάχη!  ΝΥΝ και ΑΕΙ!  ‘Αλλοι πάλι ήδη …εμάχησαν (ή “αίμα-χυσαν” –ταιριάζει, ε;)

«Ένα το χελιδόνι κι η ‘Ανοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…»   (δικό σας!)

 ώπα…! και «ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

Κλαίρη Χατζηγιάννη

 

Εμψυχώνοντας τον εκπαιδευτικό…

Πώς το παιχνίδι και η σωματική έκφραση δυναμώνουν τη μαθησιακή διαδικασία;

Με αφορμή την ερώτηση αυτή θα σας μιλήσουμε για ένα απόλυτα χρήσιμο βιωματικό εργαστήρι που οργανώνεται και που μπορεί να αποκαλύψει τη γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη για τους εκπαιδευτικούς που ψάχνουν τη διαδρομή. Που αναζητούν το κλειδί για ν’ ανοίξουν αυτήν την πόρτα και να καλοδεχθούν κάθε τι καινούργιο, να ακούσουν συναισθήματα, αλλά και να τα μετατρέψουν σε δημιουργικές στιγμές.

Αναμφισβήτητα, μέσα από την καθημερινότητα μιας τάξης ξετυλίγονται ασκήσεις, προτάσεις και κινήσεις που δίνουν μια διαφορετική οπτική γωνία για το πώς η σχέση με το σώμα μας μπορεί να συμβάλει στη μαθησιακή διαδικασία.

‘Ετσι λοιπόν το βιωματικό εργαστήρι προσεγγίζει τα μέσα που δυναμώνουν τον κάθε εκπαιδευτικό ή άνθρωπο που έχει την ανάγκη να αξιοποιήσει την έκφραση, την τέχνη και τις τεχνικές της, ως τον πιο δυναμικό τρόπο ανάπτυξης και μάθησης για τα παιδιά αλλά και για τον εαυτό του.

Πάντα υπάρχουν τεχνικές, εργαλεία, θεματικές, θεωρίες και πρακτικές και γι’ αυτό το λόγο το εργαστήρι ξεκινά να τα προσφέρει σε κάθε ενδιαφερόμενο μέσα από 4 συναντήσεις των 3ωρών:
Παρασκευές: 6,13,20,27 Μαρτίου του 2015 (ώρες:18.00 με 21.00)

Θεματολογία:

1. Το παιχνίδι και η σωματική έκφραση ως μέθοδος διδασκαλίας.  Μετατρέποντας αυτό που πρέπει να μάθει κανείς σε μια ευχάριστη εμπειρία μάθησης για το παιδί αλλά και για τον δάσκαλο!  Τις περισσότερες φορές πρέπει να διδάσκουμε κάτι που μας φαίνεται βαρετό ή πρέπει να εφεύρουμε πώς να διδάξουμε κάτι που δεν είναι πουθενά γραμμένο.
2. Πώς συν θέτεις το κλίμα στην τάξη;Τι μας εμποδίζει να το καταφέρουμε; Είναι ο χώρος , η εμπιστοσύνη, το ερέθισμα για συμμετοχή, η ατμόσφαιρα, είμαστε εμείς μέσα στην ομάδα;  Χρειάζεται εργαλεία ή πολύ δουλειά και ουσία;
3. Μαγική Συνταγή ή τα εργαλεία για διαρκή ανάπτυξη; Το σώμα είναι εργαλείο; Χωράει το παιχνίδι στο αναλυτικό πρόγραμμα; Εφευρίσκοντας τη μεθοδολογία της καθημερινής πρακτικής μέσα στην τάξη!

Απευθύνεται σε βρεφονηπιοκόμους, παιδαγωγούς, νηπιαγωγούς, δασκάλους και σε κάθε εκπαιδευτικό που έχει ως έργο του τη συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και αναγνωρίζει το εκπαιδευτικό όφελος που υπάρχει όταν το σώμα και η ψυχή συνομιλούν.

Κόστος : 120 ευρώ (και για τις 4 συναντήσεις)

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο email: info@paixnidagogeio.gr

Πληροφορίες :
Παιχνιδαγωγείο τηλ. 210.6724288
Susana N. Abigador τηλ. 211.2216980 – 6973.455165

Εισηγήτριες: Γιούλα Μπλέσιου – Susana Noemi Abigador

Η Γιούλα Μπλέσιου είναι Νηπιαγωγός και Ειδικός Παιδαγωγός. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει εργαστεί ως Νηπιαγωγός Τάξης χορεύοντας, ζωγραφίζοντας και ακούγοντας από πολύ κοντά τις ανάγκες των πολύ μικρών παιδιών. Από το 2010 έχει δημιουργήσει το Παιχνιδαγωγείο, έναν διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού που απλώνεται σε 8 διαφορετικούς χώρους και δημιουργεί μέσα από τη συναναστροφή με τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς μικρές συλλογικές εμπειρίες μάθησης

Η Susana Noemi Abigador από το 1986 είναι εκπρόσωπος της «Expresion Corporal» (Σωματικής Έκφρασης) στην Ελλάδα & δημιουργός του συστήματος «Danza Vital», (Χορός Αυτογνωσίας), Σύμβουλος Βιωματικής Μεθοδολογίας, συγγραφέας του βιβλίου «Όταν το σώμα μιλάει» της Εκδόσεις Γιαλός.

Τον ανάδρομο μου μέσα !

3^η φορά αυτή τη χρονιά έρχεται ο «ανάδρομος» να μας διαλύσει τη ψυχολογία και να μας χαλάσει τη ‘’καλή’’ επικοινωνία που έχουμε μέχρι σήμερα με τους συνανθρώπους μας, τα ζώα, τα φυτά, την πλάση όλη!!!

Ηδη η Αργυρώ και η Πέγκυ ήρθαν αντιμέτωπες με τις πρώτες επιρροές του ανάδρομου Ερμή. 

Η Αργυρώ μάλωσε με τον ΟΤΕ για να της φτιάξουν την τηλεφωνική της γραμμή και να εγκαταστήσουν και πάλι σε πλήρη «στύση» το wifi της.  

Η Πέγκυ μάλωσε με το πολύμπριζο της.  Οοοοοχι, οποιοδήποτε πολύμπριζο, όμως! Το πολύμπριζο του ανάδρομου Ερμή –αυτό που συνέδεε και την τηλεόραστη και το τηλέφωνο του σπιτιού, ταυτόχρονα.  Γιατί ξαφνικά, ούτε η τηλεόραση, ούτε το τηλέφωνο λειτουργούσαν στο σπίτι της.   Εψαχνε απελπισμένα να βρει τι φταίει ….κι έψαχνε …κι έψαχνε ….κοιτάει το πολύμπριζο και τι να δει: ‘’βγαλμένο’’ από την πρίζα.  Και ποιός νομίζετε πως την πλήρωσε, κυρίες μου??? εεεε???? Ναι-ναι-ναι! Την πλήρωσε το κορίτσι που καθαρίζει το σπίτι.  Γιατί Πέγκυ μου την πληρώνει το εργαζόμενο κορίτσι;;;; Δεν κατάλαβες πως ο ανάδρομος σου έβγαλε το πολύπριζο από τη θέση του για να σου κόψει κάθε επικοινωνία;;;; εεεε;;;;

Αν λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, για τις επόμενες δύο εβδομάδες χάσετε, με οποιοδήποτε τρόπο, την επικοινωνία σας, να ξέρετε πως δεν φταίει κανείς άλλος, παρά μόνο ο …«ανάδρομος».   Από τις 10 Νοεμβρίου και μετά που θα πάψει να είναι ανάδρομος ο πλανητούλης, τότε θα σκεφτούμε τι μπορεί να φταίει και πάλι στην επικοινωνία μας.

τα παιδιά του Ζεβεδαίου….

Πρόβλημα:

Αν υπάρχει η Ανω Δημοκρατία της Μακεδονίας, τότε η Κάτω που βρίσκεται;

Λύση:

Όταν διαβάζουμε ένα πρόβλημα, συγκεντρωνόμαστε πρώτα απ’ όλα στα γνωστά του στοιχεία και κατόπιν στα άγνωστα. Ετσι, έχοντας μπροστά μας όλα όσα γνωρίζουμε , έχουμε λύσει στην ουσία το μισό πρόβλημα.  Το άλλο μισό βασίζεται στην θεωρία της …ανάπτυξης!

Άγρια Ομορφιά

Άγρια ομορφιά υπάρχει μόνο στη φύση.  Πουθενά αλλού!

Οποιοδήποτε άλλο -εκτός φύσης- κατασκεύασμα, υλικό ή άϋλο, είναι «άγριο» και μας αρέσει… δεν περιγράφεται ως «όμορφο». Ονομάζεται «άγριο βίτσιο» ή «κακός μπελάς»!

€ 2012

Ας ξεκινήσουμε το post μας διαβάζοντας τους τίτλους των πανώ της ημέρας.

Τίτλος πανώ Ιρλανδών

«Angela Merkel thinks we ‘re at work!» (Η Ανγκέλα Μέρκελ νομίζει πως είμαστε στη δουλειά) λέει ο τίτλος του πανώ που μετέφεραν μαζί τους οι Ιρλανδοί, με σκοπό να πικάρουν τη Μέρκελ.   Χαριτωμένο και …παιχνιδιάρικο, ενώ απευθύνεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο ιδιαίτερα αντιπαθές σε πάρα πολλούς (για να μην πω «..σε όλους»)

Υπέρτιτλος πανώ Ελλήνων

«When you invented EU, IMF & €, we had already spent your money. Greek rule». («Οταν φτιάχνατε την ΕΕ, το ΔΝΤ και το €, εμείς είχαμε ήδη σπαταλήσει τα χρήματά σας» -Ελληνικός κανόνας) λέει και ο τίτλος του ελληνικού πανώ που ανάρτησαν κάποιοι έλληνες με σκοπό να ‘φουντώσουν’ την Μέρκελ και ολόκληρη την Ευρώπη.

Φόρεσα τα γυαλάκια μου -της πρεσβυωπίας- και ξεκίνησα να διαβάζω όλα τα θετικά σχόλια που γράφτηκαν απο το ελληνικά Μέσα γι’ αυτο το «ευφάνταστο» μήνυμα των Ελλήνων.  »Δεν χαμογελώ γιατί  γέρασα και δεν αντιλαμβάνομαι πια», σκέφτηκα!

Εβγαλα τα γυαλιά με το ένα χέρι καθώς το άλλο ακουμπούσε στο στόμα και το σαγόνι μου.  ‘Εμεινα Προκόπης!!!

Εγέρθουτου ή Εξεγέρθουτου;;;

Η κούραση και η ταλαιπωρία όλων των τελευταίων χρόνων μας απόκαμε πια.   Εξαντληθήκαμε! 

Είναι και τα οικονομικά προβλήματα που μας εξοντώνουν καθημερινά…  Γιατί, εδώ που τα λέμε, αν μας περίσσευε το «τις» απο το «κάτι τις» των πετσοκομένων έως ανύπαρκτων αποδοχών μας, θα καταλήγαμε στους ειδικούς.  Εννοώ, βρε παιδί μου, πως θα αποκτούσαμε κι εμείς μια πιο Αμερικάνικη νοοτροπία. Θα πληρώναμε κι έναν ψυχολόγο να βγάζουμε σε εβδομαδιαία βάση τα σωψυχά μας.  

Αντ’ αυτού μας αναγκάζουν να αναλωνόμαστε σε εμφύλιες διαμάχες  άλλες φορές μικρές κι άλλες μεγάλες (καθότι το ‘διαίρει και βασίλευε’ βασιλεύει στα βάθη των αιώνων), που και που να αυτοκτονούμε, πολλές φορές να αποβλακωνόμαστε στης τηλεόρασης τα παραθυροκουτσομπολιά και να βαρυστομαχιάζουμε με τους TVκολοκυθοκεφτέδες που μας σερβίρουν…!

Μ’ όλα αυτά… τι να σου κάνει;;;  Αρρωστήσαμε ολούθε πριν καλά-καλά προλάβουμε να έρθουτου να εγέρθουτου και να εξεγέρθουτου! άσε που τ’ αυτιά μας πάθανε κι’ αυτά ανεπαρόρθωτη ζημιά… Κουφαθήκαμε! 

Κουφαθήκαμε! κι αντί να τραβήξουμε πορεία για το «εξεγέρθουτου» εμείς την ακούσαμε λάθος κι ακολουθήσαμε την πορεία του «εγέρθουτου». 

Τι είπες;;; Ποιός φταίει;;; Πάλι εμείς;;;
 Θόδωρε, πρόσεχε! μη σε δω να βγαίνεις στα χλιμιτζουροπαράθυρα και να λες: «τι παραπονιέστε; εσείς τους φέρατε»! Δεν θα τη γλυτώσεις αυτή τη φορά! Θα σε εγέρθουτου!
Λοιπόν, στο λέω απο τώρα για να σε προλάβω!

Ακου σε με!: «Εσείς τους γεννήσατε»!!!

Γιατί ανάμεσα στο «Εγέρθουτου» και το «Εξ-εγέρθουτου» μπορεί η πρόθεση να είναι αυτή που αλλάζει, μα δυστυχώς και τα δυο έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. 

Ακου σε με !: «Εσείς τους μεγαλώσατε!!!

Στα λέω όλα αυτά για να ‘μαστε ξηγημένοι!!! Γιατί απο δω και πέρα πολλά θα δούμε – λίγα θ’ ακούσουμε (καθότι δεν ακούμε πιά) και εύχομαι το πρόγραμμα «Εγέρθουτου-Εξεγέρθουτου» να γυρίσει μπούμερανγκ μόνο στο κεφάλι σας!

Ακου σε με !: «Εσείς το προκαλέσατε»!!!

 

Περισσότερα στο : http://www.facebook.com/oitheitses.blogaroun (Oitheitses Blogaroun)

Ο Υπναράς

Πιστεύουν στην αιώνια ζωή με την κρυογενετική

H αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας αναμένεται, σύντομα, να αποκτήσει την πρώτη κλινική κρυογενετικής (cryonics), μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Herald Sun», επιχειρηματίες από τη Μελβούρνη, οι οποίοι πιστεύουν στην κρυογενετική, συγκεντρώνουν χρήματα για τη δημιουργία της κλινικής. Το όλο έργο αναμένεται να ξεκινήσει σε έξι μήνες.

Οι εμπνευστές του εγχειρήματος λένε ότι θα παγώνουν και θα αποθηκεύουν στην κλινική ανθρώπινα πτώματα ή κεφάλια για 50 έως 100 και πλέον χρόνια, έως ότου η επιστήμη -και ιδιαίτερα η νανοτεχνολογία- θα έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που θα επιτρέπει να λειτουργούν απόλυτα βιολογικά τα παγωμένα πτώματα.

Η πρώτη αίτηση για λειτουργία κλινικής κρυογενετικής στην Αυστραλία υποβλήθηκε πριν από λίγα χρόνια, από τον βιολόγο Φίλιπ Ρωάδη. Ο Μαρκ Μίλτον έκανε αίτηση για τη δημιουργία μεγαλύτερης κλινικής. «Εγώ και οι συνεργάτες μου πιστεύουμε πως η κρυογενετική κρατά το ‘κλειδί’ για την αιώνια ζωή», είπε. Πρόσθεσε, επίσης, ότι η Cryogenics είναι μια νέα μορφή της επιστήμης που δίνει μια δυνατότητα στους ανθρώπους να έρθουν πίσω στη ζωή, σε μια στιγμή που υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια τους.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση της οργάνωσης, που θέλει να δημιουργήσει η συγκεκριμένη κλινική, είναι ozcryo@cryonics.com.au.

ΑΠΕ

Σχόλιο OITHEITSES
Αυτό μου θυμίζει μια ταινία, αν την θυμάστε, του Woody Allen που είχαμε δει παλαιότερα, το 1973, «ο Υπναράς» (Sleeper).
Για να σας θυμίσω την υπόθεση: «Ο Μάιλς Μονρό ξυπνά μετά από 200 χρόνια «ύπνου» σε μια κρυογενετική κλινική και ανακαλύπτει πως το μέλλον δεν είναι και τόσο φωτεινό: όλες οι γυναίκες έχουν καταψυχθεί, όλοι οι άντρες είναι στείροι, και ο κόσμος διοικείται από έναν παρανοϊκό δικτάτορα… μια μύτη χωρίς σώμα! Ο Μονρό, κυνηγημένος από την μυστική αστυνομία και άλλες παρακρατικές οργανώσεις, με ένα σχέδιο εξόντωσης του παρανοϊκού δικτάτορα στα χέρια του, θα ερωτευτεί την Λούνα (Νταϊάν Κίτον), μια πανέμορφη, αλλά ατάλαντη, ποιήτρια. Όταν όμως, ο Μάιλς συλληφθεί και επαναπρογραμματιστεί από την κυβέρνηση ώστε να πιστεύει πως είναι η Μις Αμέρικα, είναι η σειρά της Λούνα να επέ