ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Είναι τελικά πολλοί οι μήνες ‘’αποχής’’ μου από το blog.   Aντιλαμβάνομαι πως αν και η εποχή τούτη δω, παρέχει τη μεγαλύτερη από ποτέ έμπνευση, το θέμα είναι …ποιος τολμά να εκφραστεί!

Μα, τι τα θες; ούτως ή άλλως, γραπτά υπάρχουν πολλά –κι ‘’εδώ’’ μένουν!  Απόψεις, επίσης ένα σωρό!  Βάθος στο νόημα της εποχής, όμως…;  που θα το ‘βρουμε;  Ποιος θα το δώσει; ποιός έχει τη γνώση, το θάρρος ή και τη γενναιοδωρία για να τα μοιράσει και να τα μοιραστεί;    Μη βιαστείτε να συμπεράνετε! Δεν περιγράφω τον εαυτό μου, γιατί τίποτ’ απ’ αυτά δεν έχω… Αποδεδειγμένα!

‘Ασε που όλο αυτό το καιρό, αραιά και που, ξεκινά το πληκτρολόγιο να δουλεύει, μετά τις δέκα αράδες σταματά απότομα.   Delete όλα …κι αναβολή για κάποια άλλη μέρα και, ίσως, πιο ‘’κατάλληλη’’ ώρα.

Σήμερα –περίεργο!- το πληκτρολόγιο ξεκίνησε περισσότερο αποφασιστικά από άλλες φορές, με γρηγοράδα και βιασύνη.  ‘Εχει να πει πολλά; Μπορεί κι όχι.   Τι να κάνουμε; Δεν μας βγαίνει με 24 μόνο γράμματα αυτό που θέλουμε καμιά φορά να πούμε.  Από την άλλη νευριάζω, αφού γι’ αυτό φτιάχτηκε αυτό το blog. 

Ας καλμάρω… γράφω αυτό που βγαίνει ή επιθυμώ τελικά να βγει – δεν γίνεται με το ζόρι να γράψω αυτό που δεν βγαίνει! Σύμφωνοι; Σύμφωνοι!

Κι ενώ τα κατάφερα και δε χάθηκα στα ψιλά γράμματα, μέσα σε όλη αυτή τη μεθ’ εαυτού συμφωνία, αθετήθηκε ή παράπεσε τελικά ο όρος: ‘’πότε τολμώ να γράψω αυτό που μου βγαίνει… και πότε κοτεύω;”.

Κι αφού ξεπεράστηκαν οι σχεδόν δέκα αράδες απολογίας του ως άνω ‘έξω καρδιά’-μονολόγου, ξεκινώ δυναμικά τη σκέψη μου, δηλώνοντας αποφασιστικά πως πρόκειται άμεσα να διαβάσω Ελύτη.  Ναι! μετά από πολλά χρόνια θα διαβάσω ξανά Ελύτη. Ποτέ δεν τον μελέτησα -ούτε και τώρα θα το κάνω! Απλά θα διαβάσω.

Θεωρώ πως η εποχή το απαιτεί.  Μια εποχή αβέβαιη στα τώρα και αύριο.  Μα πιο πολύ ασταθής για την ίδια της την ύπαρξη.  Προχωρά και παραντουράει γιατί είναι εκούσια τυφλή και κουφή -ούτε βλέπει, ούτε ακούει!

Καλειδοσκοπικοί χρόνοι, που όλοι μαζί ανακατεύονται και φτιάχνουν χρώματα, σχέδια, καρικατούρες. Στους ασύμμετρους, παραμορφωτικούς καθρέφτες τους, βλέπουμε όλα τα πλασματικά, αλλά κι όλα τα άτακτα και τερατώδη, ενώ η στρόγγυλη φορά τους μας επιστρέφει ξανά και ξανά στην ίδια αφετηρία.

Ποτέ μη φτάσουμε, αλλά ούτε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε από νέα αφετηρία. … να τρέχει ο χρόνος τόσο γρήγορα στον μικρό μας κύκλο και να πνιγόμαστε από θάνατο.  Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά όσο ‘’ο μίτος του θανάτου’’ μικραίνει, τόσο ‘’οι χαρές μιάνει τα σπλάχνα των τεράτων’’.

 «…που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!» τι δε καταλαβαίνεις;   Είναι σα να κλαίει ο Καζαντζίδης για το ανολοκλήρωτο και το απελπιστικά ανεπαρκές : «…ποιος θα μου δώσει δύναμη τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω, να φτιάξω όμορφες καρδιές μεγάλες και πονετικές τις σκάρτες να πετάξω; Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε….»

Tο ‘ανεπαρκές’, το ‘ασήμαντο’ και το ‘ελάχιστο’ δίνουν πλέον ζωτική δύναμη και εκφράζουν κοινή αντίληψη.  Λέω υπερβολές;  Το πιστεύω!  Τι κάνω; Τίποτα!  Γιατί συνήθισα να αποδέχομαι παθητικά πλέον παρηκμασμένες αισθητικές, οι οποίες σερβίρονται σε ιλουστρασιόν περιτυλίγματα απ’ όλες τις πλευρές της ζωής.  Πολιτική, θες;  πολιτιστική, θες; οικογενειακή, θες; επαγγελματική θες;  Tι θες;  Oλα τα ‘χω!

Εθίστηκα, επιπλέον και στη συλλογική αδιαφορία …κι ήρθα και στάνιαρα!  Πολύ ευάλωτη έγινα –απ’ την ανάποδη, όμως.  Για άμυνα; ούτε λόγος!  Για επίθεση; τι ‘ναι αυτό!

Η κάθε λογής χρεοκοπία, με πρώτη απ’ όλες την ηθική χρεοκοπία, με έχει αναγκάσει να σηκώνω τα χέρια ψηλά και φουκαράς καθώς είμαι κι ανήμπορος να αναφωνώ:  «Oδηγέ των ακτίνων και των κοιτώνων Μάγε Αγύρτη που γνωρίζεις το μέλλον μίλησέ μου».   Ναι! τσακίστηκε κάθε άμυνα – ‘’ραντίστηκε’’ κάθε λογική.

Κι όσο προχωρά αυτό το κείμενο και οι αράδες πληθαίνουν σκέφτομαι πόσους ανθρώπους έχει ξεσηκώσει αυτός ο ποιητής.  Τελικά όσοι διαβάζουν Ελύτη δεν τον απαγγέλλουν. ‘Οσοι τον ακούν μελοποιημένο δεν τον τραγουδούν.  Μάχονται!  …μόνο ΜΑΧΟΝΤΑΙ!

Σε προδιαθέτει για …μάχη!  ΝΥΝ και ΑΕΙ!  ‘Αλλοι πάλι ήδη …εμάχησαν (ή “αίμα-χυσαν” –ταιριάζει, ε;)

«Ένα το χελιδόνι κι η ‘Ανοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…»   (δικό σας!)

 ώπα…! και «ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ!»

Κλαίρη Χατζηγιάννη

 

Εμψυχώνοντας τον εκπαιδευτικό…

Πώς το παιχνίδι και η σωματική έκφραση δυναμώνουν τη μαθησιακή διαδικασία;

Με αφορμή την ερώτηση αυτή θα σας μιλήσουμε για ένα απόλυτα χρήσιμο βιωματικό εργαστήρι που οργανώνεται και που μπορεί να αποκαλύψει τη γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη για τους εκπαιδευτικούς που ψάχνουν τη διαδρομή. Που αναζητούν το κλειδί για ν’ ανοίξουν αυτήν την πόρτα και να καλοδεχθούν κάθε τι καινούργιο, να ακούσουν συναισθήματα, αλλά και να τα μετατρέψουν σε δημιουργικές στιγμές.

Αναμφισβήτητα, μέσα από την καθημερινότητα μιας τάξης ξετυλίγονται ασκήσεις, προτάσεις και κινήσεις που δίνουν μια διαφορετική οπτική γωνία για το πώς η σχέση με το σώμα μας μπορεί να συμβάλει στη μαθησιακή διαδικασία.

‘Ετσι λοιπόν το βιωματικό εργαστήρι προσεγγίζει τα μέσα που δυναμώνουν τον κάθε εκπαιδευτικό ή άνθρωπο που έχει την ανάγκη να αξιοποιήσει την έκφραση, την τέχνη και τις τεχνικές της, ως τον πιο δυναμικό τρόπο ανάπτυξης και μάθησης για τα παιδιά αλλά και για τον εαυτό του.

Πάντα υπάρχουν τεχνικές, εργαλεία, θεματικές, θεωρίες και πρακτικές και γι’ αυτό το λόγο το εργαστήρι ξεκινά να τα προσφέρει σε κάθε ενδιαφερόμενο μέσα από 4 συναντήσεις των 3ωρών:
Παρασκευές: 6,13,20,27 Μαρτίου του 2015 (ώρες:18.00 με 21.00)

Θεματολογία:

1. Το παιχνίδι και η σωματική έκφραση ως μέθοδος διδασκαλίας.  Μετατρέποντας αυτό που πρέπει να μάθει κανείς σε μια ευχάριστη εμπειρία μάθησης για το παιδί αλλά και για τον δάσκαλο!  Τις περισσότερες φορές πρέπει να διδάσκουμε κάτι που μας φαίνεται βαρετό ή πρέπει να εφεύρουμε πώς να διδάξουμε κάτι που δεν είναι πουθενά γραμμένο.
2. Πώς συν θέτεις το κλίμα στην τάξη;Τι μας εμποδίζει να το καταφέρουμε; Είναι ο χώρος , η εμπιστοσύνη, το ερέθισμα για συμμετοχή, η ατμόσφαιρα, είμαστε εμείς μέσα στην ομάδα;  Χρειάζεται εργαλεία ή πολύ δουλειά και ουσία;
3. Μαγική Συνταγή ή τα εργαλεία για διαρκή ανάπτυξη; Το σώμα είναι εργαλείο; Χωράει το παιχνίδι στο αναλυτικό πρόγραμμα; Εφευρίσκοντας τη μεθοδολογία της καθημερινής πρακτικής μέσα στην τάξη!

Απευθύνεται σε βρεφονηπιοκόμους, παιδαγωγούς, νηπιαγωγούς, δασκάλους και σε κάθε εκπαιδευτικό που έχει ως έργο του τη συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και αναγνωρίζει το εκπαιδευτικό όφελος που υπάρχει όταν το σώμα και η ψυχή συνομιλούν.

Κόστος : 120 ευρώ (και για τις 4 συναντήσεις)

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο email: info@paixnidagogeio.gr

Πληροφορίες :
Παιχνιδαγωγείο τηλ. 210.6724288
Susana N. Abigador τηλ. 211.2216980 – 6973.455165

Εισηγήτριες: Γιούλα Μπλέσιου – Susana Noemi Abigador

Η Γιούλα Μπλέσιου είναι Νηπιαγωγός και Ειδικός Παιδαγωγός. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει εργαστεί ως Νηπιαγωγός Τάξης χορεύοντας, ζωγραφίζοντας και ακούγοντας από πολύ κοντά τις ανάγκες των πολύ μικρών παιδιών. Από το 2010 έχει δημιουργήσει το Παιχνιδαγωγείο, έναν διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού που απλώνεται σε 8 διαφορετικούς χώρους και δημιουργεί μέσα από τη συναναστροφή με τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς μικρές συλλογικές εμπειρίες μάθησης

Η Susana Noemi Abigador από το 1986 είναι εκπρόσωπος της «Expresion Corporal» (Σωματικής Έκφρασης) στην Ελλάδα & δημιουργός του συστήματος «Danza Vital», (Χορός Αυτογνωσίας), Σύμβουλος Βιωματικής Μεθοδολογίας, συγγραφέας του βιβλίου «Όταν το σώμα μιλάει» της Εκδόσεις Γιαλός.

“Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”

Μια μέρα, ένας εμπνευσμένος Δάσκαλος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

-“Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”

–”Γιατί χάνουν την ηρεμία τους” απάντησε ο ένας.

-“Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτά ο σοφός.

-“Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος”… είπε ένας άλλος μαθητής 

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: “Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή; Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..

“Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι; Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση.

Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ακουστούν. Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι; Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.. Γιατί;

Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.

Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Δάσκαλος είπε συμπερασματικά: “Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σας απομακραίνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού”

Το γονιδίωμα σου είναι ίσαμε 100GB. Το ήξερες;;;

Σύμφωνα λοιπόν με την Google, το γονιδίωμα μας καταλαμβάνει περίπου 100GB αποθηκευτικού χώρου στο διαδίκτυο.

Η Google έχει δημιουργήσει μια νέα υπηρεσία την Google Genomics, όπου σκοπό έχει να διαθέσει σε κάθε ενδιαφερόμενο 100GB σε μορφή cloud με ετήσιο κόστος περίπου 25 δολάρια, ούτως ώστε ο καθένας μας να μπορεί να αποθηκεύει το γονιδίωμα του.  Μέσα από αυτή τη διαδικασία, στόχο έχει, επίσης, να συμβάλει στη στοχευμένη θεραπεία ασθενειών, αλλά και στην παγκόσμια υγεία, γενικότερα.

Το ετήσιο κόστος των 25 δολαρίων που προανέφερα αφορά σε αποθήκευση του γονιδιώματος χωρίς ‘’επεξεργασία’’.  Στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει επεξεργασία στο γονιδίωμα, τότε το κόστος αυτό ανεβαίνει.

‘Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, η ψηφιακή τεχνολογία δεν προχωρά μόνο, αλλά εισβάλλει καθοριστικά στη ζωή και την υγεία μας, ενώ αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα μας ‘’αναγκάσει’’ να παραχωρήσουμε ακόμα και τα πιο ‘’ευαίσθητα’’ προσωπικά μας δεδομένα.

‘Ανθρωποι μονάχοι…

Είναι γεγονός πως τα reality shows και όλη η ‘’τηλεοπτική και ψηφιακή ανατροπή’’ που παγκόσμια έχει βρειτα τελευταία χρόνια, τα σπίτια του κοσμάκη,  οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ‘’μοναξιά’’ που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος.

Μια μοναξιά που δεν έχει δημιουργηθεί από έλλειψη φυσικής ανθρώπινης παρουσίας –το αντίθετο!- αλλά από έλλειψη βαθιάς και ουσιαστικής επικοινωνίας.    Κι εδώ έχουμε το πρόβλημα!

Αφορμή για να αναφέρω τα παραπάνω, στάθηκε δημοσίευμα που διάβασα σήμερα όπου περιγράφει για μια ακριβοπληρωμένη, επαγγελματία Κορεάτισσα (Ν. Κορέα), η οποία κερδίζει έως και 9.400$ μηνιαίως για να τρώει online το φαγητό της.

Η κοπέλα ονομάζεται Park Seo-yeon (o κόσμος την αποκαλεί Diva) και είναι 34 ετών.  Πρωταγωνιστεί σε ένα ιντερνετικό, 3ωρης διάρκειας, καθημερινό show τρώγοντας φαγητά και κάνοντας ψηφιακή παρέα σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν αντέχουν άλλο να γευματίζουν μόνοι τους και επιζητούν …παρεάκι.

Η ιντερνετική, ασφαλώς, παρέα της Park Seo-yeon αμοίβεται πάρα πολύ καλά, αφού θεωρείται ως η πιο ακριβοπληρωμένη ιντερνετοπερσόνα, έναντι των άλλων ανταγωνιστών της, οι οποίοι αμοίβονται τρώγοντας (πάντα!) ποσά της τάξης των 3.500$ μηνιαίως (-peanuts-)

«Ανθρωποι μονάχοι» – oύτε στον εχθρό μου!

Tα υψηλά εισοδήματα των καλλιτεχνών

Iδού και το «εκκαθαριστικό» της Μπιγιονσέ.  ‘Ηρθε κι αυτό!

Μάθαμε λοιπόν, πως οι αποδοχές της συμπαθούς κατά τ’ άλλα τραγουδίστριας ανέρχονται στα 115 εκατομμύρια δολάρια για το 2014.

Το ποσό αυτό είναι σχεδόν το διπλάσιο σε σχέση με την περσινή χρονιά.   Η επιπλέον διαφορά έχει προέλθει από τις φετινές επιτυχημένες της συναυλίες  σε διάφορες χώρες.

Οι ετήσιες αποδοχές των 115 εκατομμυρίων δολαρίων καθιστούν την Μπιγονσέ, ως την πιο ακριβοπληρωμένη στην μουσική βιομηχανία του 2014.  Στην δεύτερη θέση έρχεται η 24χρονη, Τέιλορ Σουιφτ (64εκατ. δολάρια) και στην τρίτη θέσηη 35χρονη, Πινκ (52εκατ. δολάρια).

Αυτά είναι τα οικονομικά αποτελέσματα στα ετήσια εισοδήματα των 3 αυτών καλλιτέχνιδων για το 2014, ενώ ας θυμηθούμε πως το 2013 στην πρώτη θέσηείχε έρθει η Μαντόνα με δεύτερη την LadyGaga, η οποία φέτος έπεσε στην 9^η θέση (poor…Lady!).

Kρύωσα!  Πάω να ανάψω καλοριφέρ! ούπς-ξέχασα…..!!!

Δήλωσε συμμετοχή για τη λειτουργία μεταγλώττισης του Skype σε πραγμτικό χρόνο

Ίσως πιστεύατε ότι η λειτουργία μεταγλώτισσης σε πραγματικό χρόνο για τις συνομιλίες audio/video μέσα από το Skype θα αργούσε πολύ να φτάσει σε εμάς τους τελικούς χρήστες, αλλά μάλλον θα τη δούμε πολύ σύντομα στους υπολογιστές μας, καθώς η Microsoft δέχεται αιτήσεις για συμμετοχή στο πιλοτικό πρόγραμμα από οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να βοηθήσει στην εξέλιξη της τεχνολογίας.

Η λειτουργία Skype Translator θα είναι διαθέσιμη σε preview έκδοση πριν το τέλος του 2014 και αρχικά μόνο για συσκευές με λειτουργικό σύστημα Windows 8.1/Windows 10, ενώ αργότερα θα προστεθούν και άλλες πλατφόρμες. Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή για να δοκιμάσετε τη λειτουργία από εδώ.

http://www.techgear.gr/

ΤEXNH vs ΜΟΔΑ

Tελικά, η τέχνη έχει πάρε-δώσε με τη μοδα?

Η τέχνη έχει ετικέτες όπως μοντέρνα, σύγχρονη … κλπ;  Και ο καλλιτέχνης;;; κι αυτός έχει τέτοια ετικέτα; 

Aφού δεν απαντά κανείς, θα απαντήσω μόνη μου: «Ναι! Η τέχνη έχει μορφές, κατηγορίες, τρόπο έκφρασης και φυσικά και ο καλλιτέχνης κατηγοριοποιείται ανάλογα με το έργο του».

Και συνεχίζω να μιλάω μόνη μου.   Τώρα λοιπόν, θα με ρωτήσω κάτι πολύ δύσκολο: «κι αν περνά η μόδα της τελικά, …μήπως δεν ήταν τέχνη?  

Δύσκολη ερώτηση.  Και,  η αλήθεια είναι πως, δεν θα μπορούσα να την απαντήσω εάν δεν έπεφτε κατά τύχη μπροστά μου το παρακάτω βίντεο.

Απαράμιλλη τέχνη, που έχει δημιουργηθεί με τα πιο απλά τεχνολογικά μέσα εν έτει 1929!  Τελικά, εάν έχεις ταλέντο δεν χρειάζεται τίποτε άλλο…..

Πάμε 100 χρόνια πίσω και βλέπουμε ένα είδος τέχνης που θα μπορούσε να είναι και σημερινό.   Για το δε χιούμορ, δεν το συζητώ….! Ακριβώς το ίδιο, 100 χρόνια μετά!

Η ΤΕΧΝΗ είναι διαχρονική (απάντησα!)

Μαραθώνιος Αθήνας – Ο Αυθεντικός! 9 Νοεμβρίου

«Ο ιστορικός Μαραθώνιος της Αθήνας, ο οποίος ξεκινά από το Μαραθώνα και καταλήγει στο Παναθηναϊκό Στάδιο, είναι τόσο σημαντικός που δεν αποτελεί όνειρο μόνο για τις 10άδες χιλιάδες πολιτών που συμμετέχουν σε αυτόν, αλλά για την παγκόσμια ελίτ των αγώνων αντοχής αντοχής», σύμφωνα με άρθρο της IAAF.

Απόδειξη, ότι παρά τον ιδιαίτερα υψηλό βαθμό δυσκολίας που παρουσιάζει η διαδρομή, γεγονός που καθιστά την επίτευξη κάποιου ρεκόρ τιτάνια προσπάθεια, στον εφετινό αγώνα έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα! 

Σύμφωνα με την διοργανώτρια αρχή, στον 32ο Κλασικό Μαραθώνιο που διοργανώνεται στις 9/11 θα λάβει μέρος η dream team της (αυτοκράτειρας στις μεγάλες αποστάσεις) Κένυας, δηλαδή ο Hillary Yego, ο Raymond Bett, ο Dickson Cheruiyot, ο David Rutoh, ο John Ekiru Kelai και η Nancy Joan Rotich, αλλά και η Ρωσίδα Kamila Shamsutdinova και η Γιαπωνέζα Yumiko Kinoshita.    

Ο Hillary Kipkosgei Yego ήταν αυτός ο οποίος πέρυσι έκανε τη μεγάλη έκπληξη: με επίδοση 2:13:55 κατάφερε να κλέψει τη νίκη από το φαβορί, τον βετεράνο Raymond Bett. Από τότε ο 27χρονος δρομέας έχει βελτιώσει το ρεκόρ του σε 2:11:54, επίδοση που σημείωσε τον Ιανουάριο στον Marrakech Marathon, όπου τερμάτισε 6ος. Σημειωτέον, αυτός θα είναι ο 4ος Μαραθώνιος του Yego μέσα σε ένα χρόνο.

Ο 30χρονος Raymond Kimutai Bett θα λάβει μέρος στον αγώνα για 4η φορά, έχοντας κερδίσει ήδη 2 φορές και μάλιστα και τις 2 με επιδόσεις -ρεκόρ (το 2010 με χρόνο 2:12:40 και το 2012 με 2:11:35 –το ρεκόρ αγώνα μέχρι σήμερα).

Το 2013 είχε έρθει στην Αθήνα «ορκισμένος» να σπάσει το εντυπωσιακό 2:10:55, που από τους Αγώνες του 2004 κατέχει ο Ιταλός Stefano Baldini… Όπως όμως σίγουρα θα θυμούνται όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα, τελικά εγκατέλειψε μετά από 25 χλμ, εξαιτίας στομαχικών διαταραχών.     Δηλώσε πως, φέτος θα δοκιμάσει να γίνει ο 1ος που θα έχει 3 νίκες στον Μαραθώνιο της Αθήνας (πρώτος στον πίνακα των ρεκόρ παραμένει ο Νικόλαος Πολιάς με 4 νίκες, το 1993, το 1995, το 1998 και το 2000).

Όπως πριν λίγες μέρες τόνισε: «Ο αγώνας της Αθήνας είναι ο αυθεντικός Μαραθώνιος και η Ελλάδα η χώρα όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Γι’ αυτό και συμμετέχω τόσο συχνά: είναι απλά μυθικός»!

Μεγάλη μάχη θα υπάρχει και ανάμεσα στις γυναίκες. H περσινή νικήτρια Nancy Joan Rotich, η οποία μετά τον τερματισμό της με χρόνο 2:41:32 είχε δηλώσει «Είναι υπέροχο το συναίσθημα να τερματίζεις μέσα σε ένα ιστορικό Στάδιο» αναμένεται να δώσει μεγάλη μάχη με τη Ρωσίδα Kamila Shamsutdinova, η οποία έχει προσωπικό ρεκόρ 2:35:31 και τη Γιαπωνέζα Yumiko Kinoshita, η οποία έρχεται με επίδοση 2:39:38 από τον Nagano Marathon.

 

Μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τον Μαραθώνιο:

– Ρεκόρ συμμετοχών στο 32ο Μαραθώνιο!

– 35.000 δρομείς από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων 13.000 μαραθωνοδρόμων, θα συμμετάσχουν στον επερχόμενο 32ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών, που θα γίνει στις 9 Νοεμβρίου. Υπολογίζεται ότι 8.000 Έλληνες και 5.000 ξένοι θα τρέξουν θα τρέξουν στην κλασική διαδρομή από το Μαραθώνα στο Παναθηναϊκό στάδιο.

– Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η Αθήνα έχει έσοδα της τάξης των 18-20 εκατ. ευρώ από το γεγονός.

– Διαδρομές που, που επιτρέπουν θέα σε αρχαιολογικά και ιστορικά σημεία μεγάλης σημασίας: το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, τα Προπύλαια, την Εθνική Πινακοθήκη, το Μέγαρο Μουσικής και φυσικά τερματισμό μέσα στο Καλλιμάρμαρο.

…στο κενό από το ύψος των 41.500 μέτρων

‘Εμαθα πρόσφατα την παρακάτω είδηση και σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας.

Ενα στέλεχος της Google, εν ονόματι Άλαν Γιούστας, κατέχει πλέον στο ενεργητικό το ρεκόρ ύψους ελεύθερης πτώσης.  Πιό συγκεκριμένα ο ‘Αλαν, ετών 57 –παρακαλώ;- πήδηξε στο κενό από το ύψος των 41.500 περίπου μέτρων, δηλαδή στα πάνω-πάνω στρώματα της στρατόσφαιρας.

Φυσικά, στα 41.500μέτρα δεν ανέβηκε με αεροπλάνο, αλλά με ένα αερόστατο, το οποίο λειτουργούσε με ήλιο.

Η πτώση του Αλαν από την στρατόσφαιρα είχε διάρκεια 15 περίπου λεπτά, ενώ η υψηλότερη ταχύτητα πτώσης του άγγιξε τα 367χλμ/ώρα.   

Ομολογουμένως, δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του, με τίποτα!  ‘Ομως για τον Αλαν ήταν όνειρο ζωής, αφού με αυτά τα νούμερα επιδόσεων κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτερης πτώσης, »σπάζοντας» μάλιστα και το φράγμα του ήχου.

Το προηγούμενο ρεκόρ ανήκε στον Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ, ο οποίος το 2012 είχε πηδήξει 39.000περίπου μέτρα.   Αρκετά μεγάλη, δηλαδή, διαφορά με τις νέες επιδόσεις του Αλαν.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να υπολογίσω ή να διανοηθώ ποιά μπορεί να είναι τα ‘’προσόντα’’ ενός τέτοιου ανθρώπου που αποφασίζει να υποστεί μια τέτοια δοκιμασία –και δεν εννοώ …τα σωματικά προσόντα.   Η πρώτη απορία μου όταν διάβασα αυτήν την είδηση, ήταν: ‘’μα δεν φοβάται’’.

O ίδιος, βέβαια, δήλωσε στους NewYorkTimes πως «Ήταν μια τρελή κούρσα. Είχα μαζεμένα τα πόδια μου και κρατούσα συνεχώς το κράνος».  

‘Αραγε από φόβο;;;;;