Οι χελώνες «τα πλέον απειλούμενα σπονδυλωτά ζώα»;

Με αφανισμό απειλούνται πάνω από τα μισά είδη χελώνας και θαλάσσιας χελώνας, προειδοποιούν σε έκθεσή τους οργανώσεις για τη διάσωσή της. Υποστηρίζουν ότι πλέον είναι το κατεξοχήν απειλούμενο από τα σπονδυλωτά ζώα.

Σύμφωνα με την έκθεση του Turtle Conservation Consortium, οι πληθυσμοί των περισσότερων από τα 328 είδη χελώνας συρρικνώνονται με ταχείς ρυθμούς εξαιτίας του κυνηγιού, της ρύπανσης και της καταστροφής των οικοτόπων τους. Οι συντάκτες προειδοποιούν ότι μέσα στα επόμενα χρόνια, 25 είδη θα έχουν αφανιστεί εάν δεν γίνουν συντονισμένες προσπάθειες για τη διάσωσή τους.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην Ασία, όπου η εκμετάλλευση της χελώνας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση εδώ και πολλές δεκαετίες. «Για παράδειγμα, μόνο σε μία αγορά, στην Ντάκα του Μπαγκλαντές, σχεδόν 100.000 άγριες χελώνες σφαγιάζονται κάθε χρόνο για να καταναλωθούν ανήμερα μιας θρησκευτικής γιορτής», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην έκθεση. «Το πρόβλημα επιτείνει το επικερδές λαθρεμπόριο χελωνών και θαλάσσιων χελωνών, σε παγκόσμια κλίμακα. Πωλούνται ως ζώα συντροφιάς, γεγονός που έχει εκτοξεύσει την τιμή κάποιων από τα σπανιότερα είδη σε δεκάδες χιλιάδες δολάρια». Επικαλούμενοι «φήμες», οι συντάκτες αναφέρουν ότι υπάρχουν είδη που πωλούνται ακόμη και προς εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια.

Οι οργανώσεις που υπογράφουν την έκθεση υποστηρίζουν ότι, καθώς το 54% των 328 καταγεγραμμένων ειδών θεωρούνται απειλούμενα, οι χελώνες και οι θαλάσσιες χελώνες κινδυνεύουν με αφανισμό σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλα σπονδυλωτά, όπως τα πτηνά, τα θηλαστικά ή οι καρχαρίες. Πρώτη στη λίστα τους είναι η γιγαντιαία χελώνα της Νήσου Πίντα, στα Γκαλάπαγκος. Ο «Μοναχικός Τζορτζ» θεωρείται ο μοναδικός εναπομείνας αρσενικός εκπρόσωπος του είδους… 

naftemporiki.gr

Εφικτός σε 20 – 40 χρόνια ένας κόσμος καθαρής ενέργειας

Φανταστείτε το 2030 όλες οι συσκευές που έχετε στο σπίτι σας, όλα τα μέσα μεταφοράς που χρησιμοποιείτε, όλα όσα μας περιβάλλουν να τροφοδοτούνται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εφικτό; Σε ένα βαθμό, ανάλογα με τη μελέτη που θα πιστέψει κανείς: σε ποσοστό 14%, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργεια.

Υπάρχει όμως και μια πιο αισιόδοξη εκτίμηση. Πολύ πιο αισιόδοξη: σύμφωνα με δύο ερευνητές από το Στάνφορντ και το Πανεπιστημίο της Καλιφόρνια (Ντέιβις), το σύνολο των ενεργειακών αναγκών του πλανήτη θα μπορούσαν μέσα σε 20-40 χρόνια να καλύπτονται από καθαρές, βιώσιμες πηγές και μάλιστα με την υπάρχουσα τεχνολογία και με κόστος όχι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των συμβατικών πηγών ενέργειας. Απαραίτητη υποσημείωση: η μετάβαση σε μια εποχή καθαρής ενέργειας θα είναι, κατά τους δύο επιστήμονες, ένα εγχείρημα τόσο φιλόδοξο όσο… η προσελήνωση, καθώς το βασικότερο συστατικό της «συνταγής» είναι η κοινωνική και πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο.

Εκατομμύρια ανεμογεννήτριες, χιλιάδες ηλιακά πάρκα

Ας υποτεθεί ότι η βούληση υπάρχει. Πώς όμως καλύπτει κανείς με ΑΠΕ το σύνολο των αναγκών σχεδόν 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων; Κατά τους δύο ερευνητές, θα χρειαστούν τα εξής: 4 εκατομμύρια ανεμογεννήτριες των 5 MW, 1,7 δισεκατομμύρια φωτοβολταϊκά στέγης των 3 kW και περίπου 90.000 ηλιακά πάρκα ισχύος 300 MW το καθένα.

Οι ερευνητές παραδέχονται ότι ακόμη και αν όλα αυτά κατασκευάζονταν, για να γίνει πραγματικότητα ένα τέτοιο όραμα θα έπρεπε να ξεπεραστούν πολλά άλλα εμπόδια. Το βασικότερο όλων: πώς θα συνδέονταν μεταξύ τους τόσες διαφορετικές πηγές και μάλιστα με τρόπο τέτοιο που να εγγυώνται την αξιοπιστία του συστήματος;

Εφικτό και χωρίς πυρηνική ενέργεια;

Ο Μαρκ Ντελούτσι και ο Μαρκ Τζέικομπσον απέκλεισαν από τους υπολογισμούς τους όλες τις πηγές ορυκτών καυσίμων που σήμερα καλύπτουν πάνω από το 80% των ενεργειακών αναγκών του πλανήτη- αλλά και την πυρηνική ενέργεια. Επικεντρώθηκαν στην ηλιακή, στην αιολική, στη γεωθερμική και στην κυματική ενέργεια.

Ακόμη κι αν τα συμπεράσματά της σε κάποιους φαντάζουν… αφελώς αισιόδοξα, η έκθεση που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Energy Policy έχει ένα βασικό στόχο, κατά τον Ντελούτσι: να καταδείξει ότι ανανεώσιμη ενέργεια υπάρχει, όπως και η τεχνογνωσία για να αξιοποιηθεί. Εάν όμως η ανθρωπότητα την εκμεταλλευόταν στο έπακρο, θα μπορούσε ακόμη και μέχρι το 2030 να έχει λύσει για πάντα το ενεργειακό της πρόβλημα.

Αποστολή στην Αρκτική

Αποστολή στην Αρκτική πρόκειται να πραγματοποιήσουν στις αρχές Μαρτίου επιστήμονες και εξερευνητές, για να εξακριβώσουν τον ρυθμό με τον οποίο λειώνουν οι πάγοι στον Αρκτικό Ωκεανό.

Τέσσερις εξερευνητές θα βρεθούν στο Βόρειο Πόλο και στη συνέχεια θα προχωρήσουν με τα πόδια πάνω στους πάγους για 10 εβδομάδες, φθάνοντας στη Γροιλανδία.

Οι επιστήμονες θα κάνουν τακτικές στάσεις για τη διάνοιξη οπών στους επιπλέοντες πάγους, προκειμένου να μετρήσουν τη θερμοκρασία του νερού, την αλατότητα και τη ροή.

Στόχος των ερευνητών είναι να εξετάσουν το λεπτό υδάτινο στρώμα που βρίσκεται κάτω από τους επιπλέοντες πάγους, καθώς οι μετρήσεις δείχνουν ότι οι πάγοι λιώνουν το καλοκαίρι ταχύτερα από ότι προέβλεπαν τα μοντέλα των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Η έκταση και ο όγκος των θαλάσσιων πάγων συρρικνώνεται σταθερά το καλοκαίρι, όπως έδειξαν οι μέχρι σήμερα έρευνες. Τα τέσσερα τελευταία καλοκαίρια, μάλιστα, η μείωση των πάγων έχει φτάσει στα επίπεδα εκείνα τα οποία οι επιστήμονες προέβλεπαν ότι θα συμβεί στο δεύτερο μισό του 21ου αιώνα.

Οι νέες έρευνες θα βελτιώσουν τις προβλέψεις για το μέλλον του Αρκτικού Κύκλου και θα δείξουν πόσο πιθανό είναι να σταματήσει το Ρεύμα του Κόλπου, η ροή δηλαδή θερμών υδάτων στον βόρειο Ατλαντικό. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ο καιρός θα γίνει πολύ ψυχρότερος στη Βόρεια Ευρώπη

«Η Αρκτική είναι ένα από τα καλύτερα βαρόμετρα της κλιματικής αλλαγής, όπου θα δούμε τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν σήμερα» δήλωσε ο Σάιμον Μπόξαλ από το Βρετανικό Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας. «Αυτό δεν αφορά πλέον μόνο τις πολικές αρκούδες, αλλά την ίδια τη ζωή μας στη Μεγάλη Βρετανία και στη Βόρεια Αμερική» πρόσθεσε ο βρετανός ερευνητής.

απε

Έτσι διαχειρίζονται τα απόβλητα τους τα νοσοκομεία

Χρησιμοποιημένες σύριγγες και γάζες γεμάτες αίμα, χειρουργικά ρούχα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους πετιέται σήμερα στις χωματερές.

Αυτή είναι η συνήθης πρακτική εναπόθεσης μολυσματικών νοσοκομειακών απορριμμάτων. Στην Ελλάδα καθε χρόνο παράγονται περισσότεροι από 20 χιλιάδες τόνους μολυσματικών και τοξικών νοσοκομειακών αποβλήτων. Από αυτά ούτε τα μισά δεν καταλήγουν στον μοναδικό αποτεφρωτήρα που διαθέτει η χώρα μας και βρίσκετε στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του αποτεφρωτήρα η ημερήσια ποσότητα αποβλήτων που παράγεται από κάθε ασθενή είναι μεγαλύτερη από 700 γραμμάρια (στοίχεια οργανισμού παγκόσμιας υγείας) . Στην Αττική παράγονται περίπου 2 τόνοι επικίνδυνων ιατρικών αποβλήτων ημερησίως. Στον αποτεφρωτήρα νοσοκομειακών απορριμμάτων αποστέλλουν τα ιατρικά τους απόβλητα περισσότερες από 200 υγειονομικές μονάδες από όλη τη χώρα. Το περίεργο είναι πως οι μισές σχεδόν μονάδες στέλνουν ποσότητες που αναλογούν στα 100 γρ ανά ασθενή. Το ερώτημα λοιπόν είναι οι υπόλοιπες ποσότητες μολυσματικών και επικίνδυνων αποβλήτων που καταλήγει;

Ορισμένες από τις εταιρίες που αναλαμβάνουν την μεταφορά και διαχείρηση των νοσοκομειακών αποβλήτων αντί να κάνουν αυτά που προβλέπουν οι αυστηροί κανονισμοί, ξεφορτώνουν τα επικίνδυνα απόβλητα σε χωματερές η ακόμα και ρεματιές αδιαφορώντας για την δημόσια υγεία.

Την ίδια ώρα σε κάποια νοσοκομεία δεν τηρούνται οι κανονισμοί ασφαλείας και τα μολυσματικά απόβλητα παραμένουν για ώρες ακόμα και στους διαδρόμους μεγάλων νοσοκομείων. Ο κίνδυνος για προσωπικό επισκέπτες και ασθενείς είναι μεγάλος από τέτοιες πρακτικές.

Ο κίνδυνος μόλυνσης για όλους μας είναι σοβαρός καθώς γλάροι γάτες σκύλοι και άλλα ζώα βρίσκουν τροφή στις χωματερές. Μολυσματικές ασθένειες μπορεί να μεταφερθούν και απο τα απορριματοφόρα που μεταφέρουν τα μολυσματικά νοσοκομειακά απόβλητα. Κατα καιρούς σε ελέγχους που έχουν γίνει σε απορριματοφόρα έχουν εντοπιστεί τέτοια απόβλητα και έχουν ενημερωθεί οι αρχές.
Πηγή: NEWSIT

Aποστολή στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών

Οι τάφροι στα βάθη των ωκεανών μαρτυρούν μυστικά για το κλίμα της Γης, αποκαλύπτουν μετά από εκτεταμένα πειράματα ερευνητές, δηλώνοντας έκπληκτοι και οι ίδιοι από τα «ασύμετρα σημαντικά» συμπεράσματα των μελετών τους.

Οι επιστήμονες εξερεύνησαν το θεωρούμενο ως βαθύτερο σημείο των ωκεανών, την Τάφρο των Μαριανών στο δυτικό Ειρηνικό, και ανακάλυψαν ότι αυτά τα υποθαλάσσια φαράγγια απορροφούν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο πίστευαν έως σήμερα, έχοντας μελετήσει τον κύκλο του CO2 και σε άλλες θαλάσσιες περιοχές.

«Παρότι αυτές οι τάφροι καλύπτουν μόλις το 2% του ωκεανού, είχαμε την πεποίθηση ότι θα ήταν ασύμετρα σημαντικές», λέει οι καθηγητής Ρόνι Γκλαντ από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας και την Ένωση Θαλάσσιων Επιστημών Σκοτίας. «Ήταν πιθανό να μπορούν να απορροφούν πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, λειτουργώντας ως «παγίδα», στον πυθμένα της οποίας καταλήγει περισσότερη οργανική ύλη σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο σημείο του ωκεανού».

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι οι τάφροι διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο ως ρυθμιστές της χημείας και του κλίματος της Γης απ’ όσο πίστευαν έως σήμερα οι επιστήμονες, που θα επιχειρήσουν τώρα να ποσοτικοποιήσουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους, προσδιορίζοντας την ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που καταλήγει εκεί.

Μελέτες… υπό πίεση

Οι ερευνητές από πανεπιστήμια της Βρετανίας, της Ιαπωνίας και της Γερμανίας χρησιμοποίησαν ένα βαθυσκάφος, το οποίο είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να μπορεί να αντέξει την πίεση σε βάθος σχεδόν 11 χιλιομέτρων. «Είναι η πρώτη φορά που κατορθώνουμε να στείλουμε σε τέτοια βάθη τόσο εξελιγμένα όργανα ώστε να μετρήσουμε πόσο διοξείδιο του άνθρακα βρίσκεται θαμμένο εκεί».

Το 1960, δύο επιστήμονες κατάφεραν να εξερευνήσουν οι ίδιοι το βαθύτερο σημείο της Τάφρου των Μαριανών, όμως έκτοτε κανείς άνθρωπος δεν έχει επιστρέψει στην περιοχή.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που μια υποθαλάσσια τάφρος εκπλήσσει την επιστημονική κοινότητα. Πρόσφατες μελέτες του πανεπιστημίου του Αμπερντίν αποκάλυψαν ότι σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον, ζουν και αναπαράγονται πολλά είδη ψαριών. Το 2008, κατόρθωσαν μάλιστα να μαγνητοσκοπήσουν ψάρι που ζει σε βάθος 7,7 χιλιομέτρων, στην Τάφρο της Ιαπωνίας, ενώ αποκάλυψαν ότι και άλλα ψάρια ζουν ακόμη βαθύτερα.

naftermporiki.gr

«Χριστουγεννιάτικα» καύσιμα

Την καλύτερη λύση βρήκαν ερευνητές στη Βρετανία για τη διαχείριση των χριστουγεννιάτικων δέντρων που συνήθως μετά τη χρησιμοποίησή τους κατά την εορταστική περίοδο πετιούνται στα σκουπίδια. Ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου του Λιντς αναπτύσσει μια μέθοδο ανακύκλωσης για τα έλατα και τα πεύκα με τρόπο τέτοιον ώστε να δημιουργηθεί μια βιομάζα, τελικό προϊόν της οποίας θα είναι ένα καύσιμο και μάλιστα φιλικό προς το περιβάλλον! 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η βιομάζα των χριστουγεννιάτικων δέντρων θα μπορεί να αντικαταστήσει τον άνθρακα που χρησιμοποιούν ως καύσιμο τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας.

Πολλοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που βασίζονται στον άνθρακα καίνε ήδη βιομάζα αλλά σε περιορισμένς ποσότητες εξαιτίας της δυσκολίας και του κόστους της μετατροπής του ξύλου σε σκόνη που μπορεί να καίγεται παράλληλα με την επεξεργασμένη σκόνη άνθρακα. Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με μια νέα μέθοδο πυρόλυσης όπου η φυτική ύλη θερμαίνεται σε ένα αεροστεγές δοχείο. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται ήδη για να παράγει μια επεξεργασμένη μορφή φυτικού υλικού που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «βιοκάρβουνο». Το «βιοκάρβουνο» χρησιμοποιείται ως λίπασμα και με τη χρήση του αποφεύγεται η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα που θα προέκυπτε αν τα φυτά είχαν αφεθεί να αποσυντεθούν.

Οι ερευνητές κατάφεραν να τροποποιήσουν τη μέθοδο πυρόλυσης με τρόπο τέτοιον ώστε η βιομάζα των χριστουγεννιάτικων δέντρων να καίγεται σε μεγάλες ποσότητες μαζί με τον άνθρακα. Η τροποποίηση αυτή κάνει τη βιομάζα των δέντρων υδροφοβική και έτσι μπορεί να αποθηκεύεται χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να απορροφήσει υγρασία και να σαπίσει ώσπου να γίνει η χρήση της.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Η ατμοσφαιρική ρύπανση απειλεί το Τατζ Μαχάλ

Ένα από τα διασημότερα και σημαντικότερα αξιοθέατα στον κόσμο, το Τατζ Μαχάλ, κοντά στην Αγκρα της Ινδίας, κινδυνεύει εξαιτίας της ρύπανσης του αέρα και των υδάτων.

Πριν από 12 χρόνια, η κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή πρόγραμμα για τη διάσωσή του. Ο Μπιλ Κλίντον προειδοποιούσε τότε ότι η ρύπανση έχει κάνει στο μαυσωλείο «ό,τι απέτυχαν να κάνουν 350 χρόνια πολέμων, εισβολών και φυσικών καταστροφών».

Το 1998, όταν το λευκό μάρμαρο του μνημείου άρχισε να κιτρινίζει, σήμανε συναγερμός. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας έδωσε εντολή να επενδυθούν πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ στην αποκατάστασή του. Παράλληλα περιβαλλοντικές οργανώσεις κινητοποιήθηκαν με στόχο τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Αγκρα, όπου πολλοί όμιλοι διατηρούν εργοστάσια και βιοτεχνίες. Η κυκλοφορία των οχημάτων απαγορεύτηκε σε απόσταση 500 μέτρων από το κτηριακό συγκρότημα, τα ντιζελοκίνητα ταξί αντικαταστάθηκαν από καθαρότερα οχήματα προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές επικίνδυνων ρύπων, ενώ στην περιοχή τοποθετήθηκε οθόνη, στην οποία αναγράφονται τα επίπεδα νέφους.

Μόλις 12 χρόνια αργότερα ωστόσο, αποδεικνύεται ότι οι πρωτοβουλίες αυτές απλώς καθυστέρησαν το αναπόφευκτο: τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης όχι απλώς δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν, όπως καταδεικνύουν τα αποτελέσματα μελέτης που εκπονήθηκε για λογαριασμό της κυβέρνησης. Οι ειδικοί δεν εκπλήσσονται. Στο διάστημα αυτό η πόλη της ’γκρα εξαπλώθηκε, ο πληθυσμός της αυξήθηκε, το ίδιο και τα εργοστάσια, ενώ σύμφωνα με το διευθυντή του Εθνικού Οργανισμού Τεχνών και Πολιτισμού της Ινδίας «το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης είναι πλέον τόσο μεγάλο που για μια διαδρομή του ενός τετάρτου, πρέπει κανείς να χάσει μια ώρα στο δρόμο, καταναλώνοντας περισσότερα καύσιμα και εκπέμποντας περισσότερους ρύπους».

Επιπλέον, η αύξηση του πληθυσμού συνεπάγεται και αύξηση της ζήτησης νερού, με αποτέλεσμα η στάθμη των υδάτων του ποταμού Γιαμούνα που σχεδόν βρέχει το μνημείο, να πέφτει διαρκώς. Τα θεμέλια του Τατζ Μαχάλ είναι ξύλινα και πρέπει να παραμένουν υγρά ώστε να αποφευχθούν τυχόν καθιζήσεις. Εκτός από λίγο, το νερό αυτό είναι και μολυσμένο εξαιτίας των βιομηχανικών αποβλήτων, αλλά και των αποχετεύσεων που καταλήγουν σε αυτό, φράζοντας πολλές φορές τους υπονόμους κοντά στο σύμπλεγμα. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η παράνομη δόμηση και η απουσία αναπτυξιακού σχεδιασμού επιτείνουν το πρόβλημα.

Το Τατζ Μαχάλ, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, εκπέμπει SOS. Η κυβέρνηση το γνωρίζει καλά, όμως κρατάει κλειστά τα χαρτιά της ως προς το τι σκοπεύει να κάνει για να σώσει το διασημότερο αξιοθέατο της χώρας, πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο.

Κίτρινοι, φωσφορίζοντες… τάρανδοι

«Στολισμένοι» με αντανακλαστικά, φωσφορίζοντα κίτρινα αξεσουάρ θα κυκλοφορούν στο εξής όχι μόνο οι ποδηλάτες και οι τροχονόμοι αλλά και οι… τάρανδοι της Νορβηγίας, προκειμένου να γίνονται καλύτερα αντιληπτοί από τους οδηγούς και να αποφεύγονται τα τρακαρίσματα. 

Χαρακτηριστικά, οι νορβηγικές αρχές, στην προσπάθειά τους να περιορίσουν το πλήθος των οδικών ατυχημάτων, έχουν ήδη φορέσει ειδικά αντανακλαστικά κολάρα σε περίπου 2.000 ταράνδους (από τους συνολικά περίπου 200.000 που ζουν στην σκανδιναβική χώρα και διασχίζουν τους δρόμους της). Να σημειωθεί πως κάθε χρόνο, στη Νορβηγία, περίπου 500 ελάφια γίνονται θυσία στο Μολώχ της ασφάλτου ενώ πολλοί είναι και οι οδηγοί που καταλήγουν στα επείγοντα έπειτα από μετωπικές με… ταράνδους.

 «Το νέο μέτρο πραγματικά δουλεύει και έχει θετικά αποτελέσματα», σχολιάζει από τη μεριά του, στέλεχος της νορβηγικής κυβέρνησης. 

ethnos.gr

Ένα «εξωγήινο» νησί στη μάχη για επιβίωση.

Το έχουν χαρακτηρίσει το πλέον «εξωγήινο» τοπίο στον κόσμο χάρη στην ομορφιά του και στην τεράστια ποικιλία ειδών που φιλοξενεί, κάτι που πριν από δύο χρόνια αναγνώρισε και η UNESCO εντάσσοντας το σύμπλεγμα νησιών Σοκότρα, ανοιχτά των ακτών της Υεμένης, στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Πολλά από τα είδη φυτών, ζώων και πτηνών που απαντώνται στη Σοκότρα, στο βορειοδυτικό Ινδικό Ωκεανό, είναι μοναδικά και αυτό δεν είναι υπερβολή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO, το 37% των 825 ειδών φυτών, 9 στα 10 ερπετά και σχεδόν το σύνολο των σαλιγκαριών που ζουν στα νησιά δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου.

Όπως καταδεικνύουν όμως πρόσφατες μελέτες και αναφορές, η χλωρίδα και η πανίδα της Σοκότρα έχουν υποβαθμιστεί τελευταία σε τέτοιο βαθμό που πλέον ολόκληρο το οικοσύστημα απειλείται με ολοκληρωτική κατάρρευση. Τι φταίει; Όπως λένε οι ντόπιοι, εδώ και περίπου δύο χρόνια, η πυκνή ομίχλη που συνήθως καλύπτει τα νησιά έχει αρχίσει να διαλύεται, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα φυτά όπως το αίμα δράκου να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν.

Θέμα πολιτικής βούλησης

Οργανώσεις και ειδικοί σε θέματα βιοποικιλότητας διερωτώνται εάν η Υεμένη, μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από τεράστια προβλήματα όπως η τρομοκρατία, έχει την πολιτική βούληση να προσθέσει ένα ακόμη κεφάλαιο στην ατζέντα της.

Όπως μετέδωσε πρόσφατα το αλ-Τζαζίρα, ομάδα Ιταλών ειδικών μετέβησαν στη Σοκότρα για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τις επιπτώσεις του φαινομένου -που το αραβικό τηλεοπτικό δίκτυο απέδωσε στην κλιματική αλλαγή- στη βιοποικιλότητα του νησιωτικού συμπλέγματος.

Οι ίδιοι εξέφρασαν την ανησυχία ότι, δεδομένης και της πολιτικής αναταραχής στη χώρα, η κυβέρνηση στη Σανάα δεν έχει ούτε τη θέληση ούτε την ικανότητα να εστιάσει την προσοχή της στη διατήρηση της Φύσης.

Ακόμη και σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, η βιοποικιλότητα είναι χαμηλά στη λίστα των προβλημάτων προς αντιμετώπιση. Υπενθυμίζεται ότι πριν από μερικούς μήνες, επιστήμονες του Ιδρύματος Κάρνεγκι προειδοποίησαν ότι η Σανάα ενδέχεται μέσα σε διάστημα μόλις μιας δεκαετίας να γίνει η πρώτη πρωτεύουσα στον κόσμο χωρίς νερό.

Βασικές αιτίες: ότι ο πληθυσμός της αυξάνεται κατά 7% το χρόνο, ενώ η Υεμένη που μαστίζεται και από τη διαφθορά δεν έχει ούτε την τεχνογνωσία ούτε τους πόρους να συλλέξει και να διαχειριστεί το νερό της βροχής. 

naftemporiki.gr

Φωτορρυθμικά με χορό

Το πρώτο πράσινο μπαρ του κόσμου λειτουργεί στο Λονδίνο και μάλιστα από Κύπριο ιδιοκτήτη. Ο Ανδρέας Χαραλάμπους αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που θα παράγουν οι θαμώνες του μπαρ, για να λειτουργεί τα φωτιστικά εφέ χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον. 

Ετσι στο μπαρ «Surya» δημιουργήθηκε μια… ενεργειακή πίστα η οποία συγκεντρώνει ενέργεια όταν οι πελάτες χορεύουν πάνω της. Η πίστα λειτουργεί με ελατήρια, τα οποία κάθε φορά που συμπιέζονται από τους θαμώνες, παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα. Το ρεύμα αυτό αποθηκεύεται σε μπαταρίες και έτσι ο Α. Χαραλάμπους, που εκτός από ιδιοκτήτης τού μπαρ είναι επίσης και επικεφαλής της οικολογικής οργάνωσης Club4Climate, γλιτώνει περίπου το 60% της συνολικής κατανάλωσης. Οπως ο ίδιος λέει: «Αυτός είναι ένας νέος τρόπος να ευαισθητοποιήσουμε τη νέα γενιά».
ecofinder.gr