Οπως πολύ αναλυτικά έχουμε αναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση της ιστοσελίδας «ΟITHEITSES» με τίτλο: «άμα πατήσεις τα 40 και μετά», εμείς οι Θείτσες είμαστε υποχρεωμένες να κάνουμε πλέον συχνότερα ιατρικά (και όχι μόνο) check ups και επισκέψεις σε γιατρούς, στους οποίους αφού δείξουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων μας, παίρνουμε το ΟΚ τους -πάντα με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος- για το αν μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε να ζούμε ή όχι.
Σήμερα δεν θα σας αναλύσουμε τι εξετάσεις πρέπει να κάνουν οι θείτσες ή ποιούς γιατρούς να επισκέπτονται. Δεν είναι δική μας δουλειά αυτή.
Σήμερα δεν θα σας αναλύσουμε τι εξετάσεις πρέπει να κάνουν οι θείτσες ή ποιούς γιατρούς να επισκέπτονται. Δεν είναι δική μας δουλειά αυτή.
Θα σας περιγράψουμε πως συγκεκριμένες Θείτσες «ξεγλυστρούν» και «ξεμπερδεύουν» πιό εύκολα και γρήγορα απο τα ιατρεία, χωρίς να χάνουν ατελείωτες ώρες στις αποπνικτικές αίθουσες και στα ψυχρά σαλόνια αναμονής.
Ονοματα, παραδείγματα, περιγραφή ιατρείου, αντιδράσεις επισκεπτών, ασθενών αλλά και του ίδιου του γιατρού που αναφέρονται παρακάτω είναι τελείως συμπτωματικά. Αποτελούν δε μια συνοπτική περιγραφή του «μπούσουλα διευκόλυνσης των Θειτσών΅ ιδίως στις φρικτές αίθουσες αναμονής.
-To ιατρείο του κ. Ανοσόπουλου?
-Μάλιστα, ποιός τηλεφωνει?
-Κορίτσι μου, η Θείτσα είμαι, πελάτισα του γιατρού και θα ήθελα παρακαλώ να μου κλείσεις ένα ραντεβού με τον γιατρό για να του δείξω την πρόσφατη μαστογραφία μου, αλλά και τις εξετάσεις αίματος και ούρων που έκανα. Επίσης, σε παρακαλώ να το κανονίσεις αυτήν την εβδομάδα και μετά τις 06.00 το απόγευμα, αν γίνεται!
-Δεν γίνεται αυτή την εβδομάδα γιατί όλα τα ραντεβού του γιατρού είναι κλεισμένα. Μπορείτε την μεθεπόμενη Πέμπτη στις 18.00?
-Απα,πα,πα! Είναι πολύ αργά μέχρι τότε! Σε παρακαλώ βάλε με αυτή τη βδομάδα, κάνε κάτι! Εστω, να είμαι το τελευταίο του ραντεβού, αργά το βράδυ.
-Θέλετε την Πέμπτη στις 20.30?
-Ποιά Πέμπτη? Τούτη την Πέμπτη, που μας έρχεται?
-Μάλιστα.
-Εντάξει, αλλά δεν γίνεται νωρίτερα? γύρω στις 18.?
-To ιατρείο του κ. Ανοσόπουλου?-Μάλιστα, ποιός τηλεφωνει?
-Κορίτσι μου, η Θείτσα είμαι, πελάτισα του γιατρού και θα ήθελα παρακαλώ να μου κλείσεις ένα ραντεβού με τον γιατρό για να του δείξω την πρόσφατη μαστογραφία μου, αλλά και τις εξετάσεις αίματος και ούρων που έκανα. Επίσης, σε παρακαλώ να το κανονίσεις αυτήν την εβδομάδα και μετά τις 06.00 το απόγευμα, αν γίνεται!
-Δεν γίνεται αυτή την εβδομάδα γιατί όλα τα ραντεβού του γιατρού είναι κλεισμένα. Μπορείτε την μεθεπόμενη Πέμπτη στις 18.00?
-Απα,πα,πα! Είναι πολύ αργά μέχρι τότε! Σε παρακαλώ βάλε με αυτή τη βδομάδα, κάνε κάτι! Εστω, να είμαι το τελευταίο του ραντεβού, αργά το βράδυ.
-Θέλετε την Πέμπτη στις 20.30?
-Ποιά Πέμπτη? Τούτη την Πέμπτη, που μας έρχεται?
-Μάλιστα.
-Εντάξει, αλλά δεν γίνεται νωρίτερα? γύρω στις 18.?
-Aποκλείεται, κυρία Θείτσα. Τα ραντεβού του γιατρού είναι κλεισμένα εδώ και πολύ καιρό. Αν θέλετε μπορείτε να έρθετε την Πέμπτη -μεθαύριο- στις 20.30.
-Τι να κάνω κορίτσι μου, θα έρθω. Σ¨ευχαριστώ πολύ, γειά σου!
– Εγώ, ευχαριστώ, γειά σας!
Και έρχεται η Πέμπτη του ραντεβού και η Θείτσα πάει στο ιατρείο στις 18.00, την ώρα που αυτή έχει προγραμματίσει. Μπαίνει μέσα στο ιατρείο όπου εκεί περιμένουν μια ακόμα ντουζίνα αμίλητοι και νυσταγμένοι ασθενής, οι οποίοι άλλοι κοιτούν το πάτωμα, άλλοι παίζουν με το κινητό τους, άλλοι σκαλίζουν τη μύτη τους, άλλοι ρίχνουν κλεφτές ματιές στη χαραμάδα που υπάρχει στην πόρτα και διαχωρίζει την αίθουσα αναμονής με το γραφείο του γιατρού, άλλοι ξεφυσάνε τρίβοντας τα γόνατά τους κλπ κλπ κλπ.
Η Θείτσα καταφθάνει λαμπερή και προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατό πιό
πολύ θόρυβο μπαίνοντας στην αίθουσα. Κλείνει δυνατά την πόρτα πίσω της και φωνάζει όσο πιο βροντερά μπορεί: «Καλησπέρα!». Ορισμένοι της ανταποδίδουν το χαιρετισμό και άλλοι συνεχίζουν να βρίσκονται στην μουχλιασμένη ή νυσταγμένη κατάστασή τους.
-Τι να κάνω κορίτσι μου, θα έρθω. Σ¨ευχαριστώ πολύ, γειά σου!
– Εγώ, ευχαριστώ, γειά σας!
Και έρχεται η Πέμπτη του ραντεβού και η Θείτσα πάει στο ιατρείο στις 18.00, την ώρα που αυτή έχει προγραμματίσει. Μπαίνει μέσα στο ιατρείο όπου εκεί περιμένουν μια ακόμα ντουζίνα αμίλητοι και νυσταγμένοι ασθενής, οι οποίοι άλλοι κοιτούν το πάτωμα, άλλοι παίζουν με το κινητό τους, άλλοι σκαλίζουν τη μύτη τους, άλλοι ρίχνουν κλεφτές ματιές στη χαραμάδα που υπάρχει στην πόρτα και διαχωρίζει την αίθουσα αναμονής με το γραφείο του γιατρού, άλλοι ξεφυσάνε τρίβοντας τα γόνατά τους κλπ κλπ κλπ.
Η Θείτσα καταφθάνει λαμπερή και προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατό πιό
πολύ θόρυβο μπαίνοντας στην αίθουσα. Κλείνει δυνατά την πόρτα πίσω της και φωνάζει όσο πιο βροντερά μπορεί: «Καλησπέρα!». Ορισμένοι της ανταποδίδουν το χαιρετισμό και άλλοι συνεχίζουν να βρίσκονται στην μουχλιασμένη ή νυσταγμένη κατάστασή τους. Η Θείτσα κάθεται στο πιο κεντρικό σημείο της αίθουσας και συνεχίζει να κάνει θόρυβο και να δημιουργεί ένταση. Πως?:
-
παίρνει στα χέρια της ένα απο τα περιοδικά του ιατρείου και ξεκινά να σέρνει τις σελίδες του περιοδικού, παράγει δηλ. τον εκνευριστικό θόρυβο του χρατς-χτρουτς της σελίδας, ο οποίος διαπερνά κάθε παρευρισκόμενο αυτί.
-
Μασά τσίχλα κινώντας γρήγορα τους σιαγόνες της, ενώ με τη βοήθεια του σάλιου της καταφέρνει να γίνεται ο ήχος αυτός ακόμα πιο διαπεραστικός (σε σημείο υγρού κλατς-κλουτς).
-
Καλεί τις φίλες της στο κινητό μιλώντας δυνατά κλπ.
Πρέπει να γνωρίζετε πως όλες αυτές οι αντιδράσεις της δεν έχουν άλλο σκοπό παρά την «αναγνώριση» τους χώρου, της αίθουσας αναμονής. Οι αντιδράσεις αυτές είναι καθαρά «αναγνωριστικές», ενώ με σύμμαχο το χρόνο που της δίνεται για να πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω, ψυχολογεί την ντουζίνα που βρίσκεται στην αναμονή και εφαρμόζει το ανάλογο σχέδιο για να μπει στο ραντεβού της νωρίτερα απο την ώρα που της έχει κλείσει η ταπεινή κοπελίτσα του ιατρείου.
Τα σχέδια που εφαρμόζει απο δω και πέρα η Θείτσα είναι πολλά και η εφαρμογή τους γίνεται ανάλογα με την ψυχολογία της ντουζίνας του κόσμου που περιμένει υπομονετικά, Τα σχέδια αυτά επίσης πρέπει να συνδυάζονται με την ανάλογη εμπειρία, το ταλέντο και την ικανότητα να ψυχολογείς τον όχλο-την μάζα, να έχεις κάνει αρκετή πρακτική εξάσκηση και να βοηθά ο συνδυασμός των συνθηκών και καταστάσεων που επικρατούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ορισμένοι τρόποι λοιπόν που μπορεί η Θείτσα να κλονίσει το ηθικό των άλλων παρευρισκομένων σε μια αίθουσα αναμονής ιατρείου και να πάρει τη σειρά τους για να ξεμπερδεύει εκείνη νωρίτερα -δηλαδή, όπως εκείνη έχει φτιάξει το πρόγραμμά της και χωρίς να έχει διάθεση με τίποτα και για κανέναν να το αλλάξει – είναι, μεταξύ άλλων, οι παρακάτω:
Σχέδιο Α: Επιλέγει τυχαία έναν απ’ όλους τους επισκέπτες
και τον ρωτάει : «Εσείς είστε ο τελευταίος? για να ξέρω μετά απο ποιόν θα μπω?». «Οχι! εγώ είμαι ο τελευταίος», βιάζεται να απαντήσει ένας άλλος. «Α! γιατί εγώ δεν έχω ραντεβού με τον γιατρό. Κάτι φάρμακα ήρθα να μου γράψει και δεν θ’ αργήσω!» (αρχίζει και δημιουργείται μια μικρή ένταση απο τον όχλο). «Εγώ δεν έχω πρόβλημα να μπείτε εσείς πριν απο εμένα αρκεί να συμφωνήσουν και οι άλλοι» λέει ο τελευταίος. Οι άλλοι ψιλοντρέπονται ή ψιλοβαριούνται και κουνάνε καταφατικά το κεφάλι. Ετσι η Θείτσα ξέρει ότι μόλις ανοίξει η χαραμάδα της πόρτας του ιατρείου θα τρυπώσει μέσα και θα κάνει τη δουλειά της. Αφ’ ότου δε βγεί μετά απο αρκετή ώρα, η μισή ντουζίνα των επισκεπτών στην αίθουσα αναμονής την κοιτά πολύ θυμωμένα και η άλλη μισή την βρίζει δυνατά για την κοροϊδία που τους έκανε. Ομως εκείνης δεν της καίγεται καρφί. Εχει κάνει ήδη τη δουλειά της, φεύγει και όπως πάντα ευγενική, λέει: «Καληνύχτα».
Σχέδιο Β: Η Θείτσα λέει σε κάποιον -τυχαία- απο τους επισκέπτες: «Εσείς έχετε ξανάρθει σε αυτόν τον γιατρό?». O άλλος της απαντά «ναι» ή «οχι», ανάλογα. Κι εκείνη συνεχίζει
δυνατά, ενώ ακούνε όλοι οι παρευρισκόμενοι: «Εμένα μου τον σύστησαν ότι είναι πολύ καλός γιατρός και ήδη έχω κάνει μαζί του μια συνάντηση πριν απο ένα μήνα. Ξέρετε, ο πνευματικός μου επιμένει ότι είμαι δαιμονισμένη, όμως ο γιατρός μου λέει ότι δεν ισχύει αυτό και ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα. Δεν ξέρω βέβαια ποιος απο τους δύο έχει δίκιο, αλλά εμένα όταν με πιάνει η κρίση φωνάζω, στριγγλίζω, βγάζω κίτρινους και πράσινους αφρούς απο το στόμα, έχω σπασμούς, δαγκώνω όποιον βρω μπροστά μου και μετά απο λίγο μόλις μου περάσει δεν θυμάμαι τίποτα. Μου είχε δώσει κάτι χαπάκια ο γιατρός και πήγαινα καλύτερα αλλά τώρα αυτή τη βδομάδα, φαίνεται τα συνήθισα, και με πιάνει πάλι αυτή η κρίση κάθε μισή ώρα». Και απευθύνεται πολύ ευγενικά σε όλους τους παρευρισκόμενους : «θα μπορούσατε παρακαλώ να μου δώσετε τη σειρά σας γιατί έχω ξεχάσει το χαπάκι του γιατρού στο σπίτι και πρέπει να πάω αμέσως, μόλις τελειώσω απο εδώ, να το πιω?»
Σχέδιο Γ: Η θείτσα απο την ώρα που θα μπει στο ιατρείο
κάνει πολύ θόρυβο και με οποιοδήποτε τρόπο για να τους εκνευρίσει όλους. Ο κάθε θόρυβος και η κάθε ανησυχία που δημιουργεί μέσα στην αίθουσα, ακολουθείται ταυτόχρονα και απο τον θόρυβο της σαλιωμένης τσίχλας (της τσίχλας του κλατς-κλουτς), που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο χώρο. Μετά απο 15 λεπτά αναμονής, αρχίζει η θείτσα και φτιάχνει το στήθος της. Κάθε βυζί το στρώνει καλά μέσα στην κούρμπα του σουτιέν της και ισιώνει και την μπανέλα. Προσπαθεί να μεταδώσει σε όλους του παρευρισκόμενους ότι κάτι την ενοχλεί και την εκνευρίζει. Πολύ σύντομα δε έχει μεταφέρει το μήνυμα ότι η ενόχλησή της αυτή προέρχεται απο το σουτιέν της, συμπεριλαμβανομένης και της μπανέλας. Ξεφυσά ενώ συνεχίζει να βάσει το χέρι της μέσα απο την μπλούζα της για να κεντράρει και να βάλει το κάθε βυζί στη θέση του. Ξαφνικά βγάζει μια φωνή απελπισίας: «ε! αϊ στο καλό! δεν αντέχω άλλο!». Βγάζει το σουτιέν και στέκεται στο μέσον της αίθουσας με αυτό στο ένα της
χέρι. Κατόπιν, με το χέρι σε ανάταση κρατάει το σουτιέν και το γυρνάει γύρω-γύρω («κίνηση λάσου» ή, για να καταλάβετε καλύτερα, «κίνησηΤραβόλτα»), ενώ ταυτόχρονα φροντίζει να κινεί τη λεκάνη της σε ρυθμό χούλα-χουπ (αν εκείνη τη μέρα δεν είναι σε έξαρση ο πόνος του ισχύου).
Τα σχέδια που εφαρμόζει απο δω και πέρα η Θείτσα είναι πολλά και η εφαρμογή τους γίνεται ανάλογα με την ψυχολογία της ντουζίνας του κόσμου που περιμένει υπομονετικά, Τα σχέδια αυτά επίσης πρέπει να συνδυάζονται με την ανάλογη εμπειρία, το ταλέντο και την ικανότητα να ψυχολογείς τον όχλο-την μάζα, να έχεις κάνει αρκετή πρακτική εξάσκηση και να βοηθά ο συνδυασμός των συνθηκών και καταστάσεων που επικρατούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.Ορισμένοι τρόποι λοιπόν που μπορεί η Θείτσα να κλονίσει το ηθικό των άλλων παρευρισκομένων σε μια αίθουσα αναμονής ιατρείου και να πάρει τη σειρά τους για να ξεμπερδεύει εκείνη νωρίτερα -δηλαδή, όπως εκείνη έχει φτιάξει το πρόγραμμά της και χωρίς να έχει διάθεση με τίποτα και για κανέναν να το αλλάξει – είναι, μεταξύ άλλων, οι παρακάτω:
Σχέδιο Α: Επιλέγει τυχαία έναν απ’ όλους τους επισκέπτες
και τον ρωτάει : «Εσείς είστε ο τελευταίος? για να ξέρω μετά απο ποιόν θα μπω?». «Οχι! εγώ είμαι ο τελευταίος», βιάζεται να απαντήσει ένας άλλος. «Α! γιατί εγώ δεν έχω ραντεβού με τον γιατρό. Κάτι φάρμακα ήρθα να μου γράψει και δεν θ’ αργήσω!» (αρχίζει και δημιουργείται μια μικρή ένταση απο τον όχλο). «Εγώ δεν έχω πρόβλημα να μπείτε εσείς πριν απο εμένα αρκεί να συμφωνήσουν και οι άλλοι» λέει ο τελευταίος. Οι άλλοι ψιλοντρέπονται ή ψιλοβαριούνται και κουνάνε καταφατικά το κεφάλι. Ετσι η Θείτσα ξέρει ότι μόλις ανοίξει η χαραμάδα της πόρτας του ιατρείου θα τρυπώσει μέσα και θα κάνει τη δουλειά της. Αφ’ ότου δε βγεί μετά απο αρκετή ώρα, η μισή ντουζίνα των επισκεπτών στην αίθουσα αναμονής την κοιτά πολύ θυμωμένα και η άλλη μισή την βρίζει δυνατά για την κοροϊδία που τους έκανε. Ομως εκείνης δεν της καίγεται καρφί. Εχει κάνει ήδη τη δουλειά της, φεύγει και όπως πάντα ευγενική, λέει: «Καληνύχτα».Σχέδιο Β: Η Θείτσα λέει σε κάποιον -τυχαία- απο τους επισκέπτες: «Εσείς έχετε ξανάρθει σε αυτόν τον γιατρό?». O άλλος της απαντά «ναι» ή «οχι», ανάλογα. Κι εκείνη συνεχίζει
δυνατά, ενώ ακούνε όλοι οι παρευρισκόμενοι: «Εμένα μου τον σύστησαν ότι είναι πολύ καλός γιατρός και ήδη έχω κάνει μαζί του μια συνάντηση πριν απο ένα μήνα. Ξέρετε, ο πνευματικός μου επιμένει ότι είμαι δαιμονισμένη, όμως ο γιατρός μου λέει ότι δεν ισχύει αυτό και ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα. Δεν ξέρω βέβαια ποιος απο τους δύο έχει δίκιο, αλλά εμένα όταν με πιάνει η κρίση φωνάζω, στριγγλίζω, βγάζω κίτρινους και πράσινους αφρούς απο το στόμα, έχω σπασμούς, δαγκώνω όποιον βρω μπροστά μου και μετά απο λίγο μόλις μου περάσει δεν θυμάμαι τίποτα. Μου είχε δώσει κάτι χαπάκια ο γιατρός και πήγαινα καλύτερα αλλά τώρα αυτή τη βδομάδα, φαίνεται τα συνήθισα, και με πιάνει πάλι αυτή η κρίση κάθε μισή ώρα». Και απευθύνεται πολύ ευγενικά σε όλους τους παρευρισκόμενους : «θα μπορούσατε παρακαλώ να μου δώσετε τη σειρά σας γιατί έχω ξεχάσει το χαπάκι του γιατρού στο σπίτι και πρέπει να πάω αμέσως, μόλις τελειώσω απο εδώ, να το πιω?»Σχέδιο Γ: Η θείτσα απο την ώρα που θα μπει στο ιατρείο
κάνει πολύ θόρυβο και με οποιοδήποτε τρόπο για να τους εκνευρίσει όλους. Ο κάθε θόρυβος και η κάθε ανησυχία που δημιουργεί μέσα στην αίθουσα, ακολουθείται ταυτόχρονα και απο τον θόρυβο της σαλιωμένης τσίχλας (της τσίχλας του κλατς-κλουτς), που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο χώρο. Μετά απο 15 λεπτά αναμονής, αρχίζει η θείτσα και φτιάχνει το στήθος της. Κάθε βυζί το στρώνει καλά μέσα στην κούρμπα του σουτιέν της και ισιώνει και την μπανέλα. Προσπαθεί να μεταδώσει σε όλους του παρευρισκόμενους ότι κάτι την ενοχλεί και την εκνευρίζει. Πολύ σύντομα δε έχει μεταφέρει το μήνυμα ότι η ενόχλησή της αυτή προέρχεται απο το σουτιέν της, συμπεριλαμβανομένης και της μπανέλας. Ξεφυσά ενώ συνεχίζει να βάσει το χέρι της μέσα απο την μπλούζα της για να κεντράρει και να βάλει το κάθε βυζί στη θέση του. Ξαφνικά βγάζει μια φωνή απελπισίας: «ε! αϊ στο καλό! δεν αντέχω άλλο!». Βγάζει το σουτιέν και στέκεται στο μέσον της αίθουσας με αυτό στο ένα της
χέρι. Κατόπιν, με το χέρι σε ανάταση κρατάει το σουτιέν και το γυρνάει γύρω-γύρω («κίνηση λάσου» ή, για να καταλάβετε καλύτερα, «κίνησηΤραβόλτα»), ενώ ταυτόχρονα φροντίζει να κινεί τη λεκάνη της σε ρυθμό χούλα-χουπ (αν εκείνη τη μέρα δεν είναι σε έξαρση ο πόνος του ισχύου).Ο γιατρός ακούει το θόρυβο, τις φωνές της θείτσας, τα γέλια των άλλων επισκεπτών κλπ. Βγαίνει απο το ιατρείο του και βλέποντας τη Θείτσα σ’ αυτή τη κατάσταση, ανησυχεί για την υγεία και ψυχολογική της κατάσταση και της δίνει προτεραιότητα στα ραντεβού του. Οι δε υπόλοιποι επισκέπτες συνεχίζουν να αναμένουν υπομονετικά στην αίθουσα, γελώντας και σχολιάζοντας το θέμα.
ΣΧΕΔΙΟ Δ: Η Θείτσα ακολουθεί το σχέδιο Γ, μόνο που στην περίπτωση που ο γιατρός δεν θορυβηθεί και δεν δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον τότε, αμέσως μετά το στάδιο του χορού του λάσου, Τραβόλτα, και χούλα-χουπ, η Θείτσα εκβιάζει πως θα βάλει φωτιά στο σουτιέν της, φωνάζοντας: «δεν αντέχω άλλο, θα κάψω το σουτιέν μου».
Οι Θείτσες 